Vezelay. Lummelen
Na een zeer koude nacht met zacht feestgedruis van de zaal op de camping op de achtergrond, word ik weer laat wakker! 8 Uur of zo! We waren gewaarschuwd en we zouden niet aan de afspraak van 3 dagen reservering gehouden worden! De campingbaas adviseerde ons nog naar een van de beide andere campings te gaan! Maar we wilden graag hier, omdat we lopend naar de kerk willen! De last was minimaal! De Oekraïners hadden de avond ervoor met hun gezang meer lawaai, maar dat was ook niet erg!
Het is echt een weekendje minivakantie! Gek dat het eigenlijk helemaal niet om de lengte gaat! Meer het gevoel!
We worden wakker in een koude kletsnatte tent! We staan in de schaduw van een boom! De zon schijnt stralend! Alleen dat merken we in de tent niet! Ik koester me na een heerlijke douche met mijn yoghurtje in de zon! Het aankeutelgehalte is ook weer hoog! Manlief geeft aan dat na zijn drukke wintermaanden, we gelijk op de Camino zijn gegaan! Door het slechte weer zijn we daar altijd ‘s morgens relatief laat vertrokken en dus kwamen we ook laat aan. Dan heb je het druk met schrijven en koken en zo. De dag is dan snel om en van lange middagen is geen sprake! Daarvan thuis gekomen zijn na twee weken wassen, schoonmaken, wat zaken regelen en zo, direct weer op pad gegaan! Als je dan zoals wij tijdens deze fietsreis weer laat opstaan i.v.m. het weer en weer laat op de fiets belanden zijn ook nu de middagen druk! Altijd bezig! Eigenlijk past het ook wel bij ons dat we altijd actieve vakanties hebben en ook nu we niet meer werken een actief leven leiden. Eerlijk gezegd weten we ook niet goed wat niets doen is.
Dat we nu een paar dagen lummelen is prima!
De ervaring van gisteravond en van vanmorgen waren zeer bijzonder! Van redelijk dichtbij hebben we een stuk van de pelgrimage van de vaders meegemaakt! “le pèlerinage des pères”
Ze wandelen 2 dagen en hebben op de zaterdagavond en zondag vieringen! Het thema van dus “Mijn genade is u genoeg!” Maar het gaat ook over vragen als hoe geef ik vorm om mijn vaderschap, waar ben ik dankbaar voor, wat is mijn grote verdriet!
Ze komen ook altijd een nacht in de herberg in ‘Le Chemin’. De verzameling van de groepen op het kerkplein gisteravond, het groep voor groep de kerk in lopend en de viering erna hebben mij zeer geraakt! In het begin moest in bij elk lied huilen. Waarom? Ik weet het niet goed! De zang gaat je door merg en been in de goede zin van het woord! Zo bijzonder! Vanmorgen bij de afsluiting legde iedereen een hand op de schouder van een ander! In de volle kerk, waar de mannen zittend op de grond de dienst meemaakten is dat een ervaring die me raakt!
Ik had ‘s middags even een stukje Facebook gelezen over ‘Duurzame keuzes’! Je kon bij Green Peace een Veganreceptenboekje bestellen! De onfatsoenlijk en uiterst negatieve reacties op een naar mijn idee positief stukje die me deden walgen! Wat een respectloze bedoening! Toen ik dan ‘s avonds die mannen samen hoorde zingen, zo prachtig, zo met overtuiging!
Het zullen vast niet allemaal vrienden zijn, maar samen hebben ze veel gedeeld deze dagen!
Vanmorgen ter afsluiting van de dienst tijdens de zegen legde dus elke man een hand ter bemoediging op de schouder van de ander!! Zo’n mooi gebaar! Laat ik dit als voorbeeld nemen! Je mag ergens natuurlijk anders over denken, maar laat elkaar in zijn of haar waarde!
De rest van de dag oefenen wij op onze VIP plaats het “lummelen”. Best moeilijk. hoor!
Reacties
Een reactie posten