Weer: zon met afwisselend bewolking ongeveer 22 graden lekker fietsweer, wind in de rug
Km: 72
Diner: pasta met courgette kikkererwten en salade
Camping: €11,90 helaas was het zwembad 2 dagen gesloten
Vannacht was het voor het eerst heel erg koud. Ik was blij met mijn slaapzak en ik was ook blij dat Manlief altijd alleen onder zijn slaapzak slaapt. Daardoor kon ik ook nog een stukje van van zijn slaapzak gebruiken. Toen ik er even uit moest om te plassen zag ik een prachtig zwarte hemel met flonkerende sterren. Leek een beetje op het schilderij van van Gogh. Maar wat was het koud.
Het was zo’n schattig campinkje. Alles even praktisch en efficiënt. Gloeiend heet water, stopcontacten. Lekker omheind met bosjes, dus geen wind. Een kruidentuintje bij de toiletten. Gewoon een leuke behaaglijke camping. We zijn nu weer op de Loireroute richting Never. Het worden nog 2 of nog 3 fietsdagen. Dat hangt een beetje van af of er op gunstige kilometers campings zijn. De route naar Tours waar we de Loireroute weer oppakten was mooi. Glooiend landschap van wijngaarden, zonnebloemen, bossen en stoppelvelden. Het is wat op en af. Vlak is het nooit. Maar het gaat sneller en we zijn ook minder afgepeigerd als we bij de camping komen. Maar dat kan ook aan de lekkere temperatuur liggen. Het is niet zo warm en dus niet zo zo vermoeiend. Maar nu moet ik weer vaker plassen( stoppen en afstappen) en dat hoefde bij de warmte niet.
We komen nu ook weer in dorpjes waar alles er ook wat netter uit ziet. Het stuk vanaf Royan tot gisteren, kenmerkte zich ook door slordige erven. En bv een stadje als Melle was ook gewoon armoedig te noemen. Je kon het ook zien aan de bevolking. Mensen zijn dikker, lopen slechter en zien er onverzorgder uit in de winkels. Moeders met 3 of 4 kleine kinderen die stierlijk vervelend zijn en fikse draaien om hun oren krijgen en een beste tik. Gebeurt je voor je ogen en niemand die er van op kijkt. We zitten nu op een camping aan de Loire, met ook veel gezinnen. Is duidelijk een ander slag mensen.
We zijn nu in Amboise. Vorige jaar zijn we hier doorheen gekomen. Toen we aankwamen herkenden we het plaatsje niet zo. Maar er is een groot kasteel en de vorige keer kwamen we van de andere kant. Gelijk een heel andere gezicht. Op de camping aangekomen was er een grote teleurstelling. Het bijbehorende zwembad is gesloten voor twee dagen. We konden er niet goed achterkomend waarom. Maar maakt ook niet uit. Ik had me er zo op verheugd. Ik vind zwemmen zo heerlijk en met name buiten. Het erge vind ik dat ik me er zo slecht overheen kan zetten. Vaak is er geen zwembad. Dat is dan jammer, maar als je weet dat er een zwembad is en hij is dicht, dan vind ik dat zo vervelend. De teleurstelling verwerk ik maar door een stuk van het verse lekkere stokbrood op te eten. Was eigenlijk voor morgen bestemd. Manlief doet dapper mee en besluit vandaag zijn fles wijn in een keer leeg te drinken. Toen de teleurstelling wat was weg gezakt, hebben we ons vermaand en zijn een uurtje naar het stadje geweest. Het kasteel hebben we niet bezocht. Het is zo gek, we worden daar zo lamlendig van. Klimmen, klauteren en slenteren. Daar wordt je zo moe van. Het stadje is prachtig. We moesten even een brug over om bij het stadje te komen en daar zagen we midden op een kruispunt een kruidentuintje. Als rotonde. Met bordje met de namen van de kruiden erbij. Op de terugweg besluiten we, nemen we wat mee en vullen we de voorraad Rosemarijn weer aan. Het stadje heeft vakwerkhuisjes en veel terrasjes. Dat hebben we hier bijna niet gezien. Alleen in St Jean Pied de Port. Bij het strand waren het allemaal beachhuisjes met snacks en zo. Er zijn veel winkeltjes met mooie spulletjes. Keukenspullen in mooie kleurtjes. Kettingen, ringen, tasjes, sjaals. En allemaal even mooi. Ook mooie witte kanten jurkjes. Graag zou ik er een passen, maar het gezicht van Manlief spreekt boekdelen.
Op de camping na het eten kijkt Manlief de fietsen na. De kettingen zijn erg vies en we krijgen ze slecht in de goede versnelling. Manlief doet een poging tot schoonmaken met wc papier en een plastic zakje. Improvisorisch wel te verstaan, want we hebben geen bakje om te spoelen en ook het wc papier is inmiddels kostbaar. Je kunt slecht 1 rol krijgen en we moeten nog 2 of 3 dagen er mee doen, als er op de camping geen papier is. De camping is prachtig, maar heel onhandig voor fietskampeerders. Geen wc papier, grote winderige velden, geen afdakjes, geen stopcontacten. Goed, de prijs was er ook naar, maar die van gisteren was nog goedkoper, maar die had alles wel. Bijvoorbeeld ook kraakheldere douchegordijnen.
Het is wel grappig om te zien en te ervaren hoe iedereen verschillend er in staat. Voor ons is de waterkoker zo handig. Je hoeft niet de pannenset uit te pakken. Je hoeft geen pannen af te drogen en af te laten koelen. Kunt veel langer met je gasflesjes. De kwaliteit van een camping staat en valt dan met een stopcontact. We spraken met een ander Nederlands stel, zij vonden juist het water koken zo gezellig en zo’n ritueel. Terwijl wij het ervaren als gedoe. De volgende ochtend tref ik haar bij de douches met een föhn. Dat is voor mijn het laatste om mee te nemen. Haar haar is even kort als dat van mij en ze draagt bij het fietsen ook een helm. Ik zie de noodzaak van föhnen dan niet in. Een half uur later zit je op de fiets met helm en nog een half uur later zweet je als een otter.
Maar goed, ieder zijn eigen gemak onderweg. Door het bezoek aan het stadje en de schoonmaak van de fietsen, is onze hele avondroutine verstoord. We moeten nu nog douchen en het is al bijna 22.00 uur. De toiletgebouwen zijn ook zeker 250 meter verder op. Een heel gedoe. Ik geloof dat ik maar een dagje oversla.
Reacties
Een reactie posten