32 km
Na een heftige drukke dag gisteren, verheugen we ons nu op een rustige dag met veel zon! De zon kregen we al! Op het station stonden we heerlijk in het zonnetje! Op het bankje achter ons zat een orthodox Joods jong stel met een baby! Man met zwarte hoed en pijpenkrullen voor zijn oren! Verdere de bekende zwarte jas en de draden van het gebedskkeef piepten eronderuit. Het jonge meisje met pruik! Baby in de kinderwagen, 3 grote rol koffers en een nog grotere herenhoededois! Ik heb trouwens niet een keer gezien dat de jonge man naar zijn kind keek! Opvallend!
Fiets en trein staan altijd een beetje op gespannen voet met elkaar! Hoewel de reclame van de trein dat anders doet geloven!
Ook vanmorgen was het raak. Het is een oude trein. Dus drie treden op en een deurbrede deur! Halletje en dan keren naar het fietsenrek in de wagon. De trein was al 8 minuten te laat en de conducteur had geen pardon! Bovendien stopte de trein niet bij de geplande letter en moesten we rennen naar het juiste treinstel. Wat een stress! De treinen die we gezien hadden hadden 2 deuren en een lage intree.
Staan we in de wagon waar de fietsen in kunnen, is een van onze gereserveerde plaatsen al bezet! Als wij proberen om een fiets op ons overgebleven nummer te gangen( dat betekent alle tassen eraf) komt de eigenaar van de fietsen die daar hangen of we wel voorzichtig willen doen! Straks zijn zijn fietsen stuk en kan hij de vakantie veel vergeten. Het is een klein rond buikig mannetje met lang haar en een buff als haarband en een adelaar als grote ketting! Heel erg opgefokt! Er staat ook een Bromton. Tot vandaag wist ik niet wat dat was, maar het is de Mercedes onder de vouwfietsen! Terwijl we wachten krijgen we van de eigenaar, een Duitse jongen die in Londen woont en hier met de vouwfiets op fietsvakantie is, een uitvoerige toelichting! Voor zijn vouwfiets hoeft hij niet te betalen! Staat in het bagage rek! We laten onze fietsen maar staan! Laten de pogingen om op te hangen maar voor wat ze zijn. Moeten er over een uur toch weer uit!
Tijdens het rijden van de trein, rijdt de Bromton uur het rek! Ik grijp er naar om deze dure “ Mercedes’ te behoeden voor krassen en schrammen. De man van de andere fiets snauwt mij toe: “Pas op straks beschadig je onze fietstassen! “ Verdwaasd kijk ik naar de hele zooi naast de Mercedes. Tassen? Beschadigd? Die meuk?
Ik laat het voor wat het is! Daar ruilen Manlief en ik van plek! Ik voor het raam en Manlief als oppas bij de fietsen! De heetgebakerde msn krijgt telefoon! Mijn oren beginnen na een tijdje te klapperen van het verhaal. Waarom zijn dochter niet op school is? Het is de laatste schoolweek! Boetes hoor ik, veel sjeisse en ze leren toch niets meer in deze week… Waar ken ik het verhaal van?
Zijn dochtertje zit tegenover hem met een stapeltje uno kaartjes in haar handjes. Na het gesprek wil de man verder spelen, maar dochterlief heeft “keine spass” meer! Zou ik ook niet hebben na dit voorval met deze vader!
Het relexte treinritje is een enerverende rit! Zeker als de Bromton eigenaar ook balende is door de vertraging en hij zijn aansluiting in Zürich mist! Dit uitvoerig met veel lawaai bespreekt met Manlief!
Als we uitgestapt zijn, 10 tassen en 2 fietsen in tempo door de ene deur naar buiten gegooid hebbende, ik gooien en Manlief vangen, fietsen we binnen no time door de groene weiden langs de rivier naar Feldkirchen!
De dag die zo rustig begon en waar we met veel pret een filmpje maakten voor KLEINKIND, ligt achter ons!
Nou zou je kunnen denken dat ik klaar ben net het dagverslag! Helaas, 10 km voor Feldkirchen begint de fiets van Manlief te knarsen… Twee dagen was het ons amper opgevallen! Maar nu! Dan ziet Manlief dat zijn trapas los zit! Het fietsen gaat maar we moeten naar een fietsenmaker! Fijn dat we nu weten wat het geluid is! Gelukkig moeten we dalen en Manlief laat zich door de zwarte kracht rijden! Tegen de heuvel op trek ik hem. Na 5 km komen we bij een dorp! Beide fietsenmakers hebben “urlaub”. Nu wordt de pech wel wat vervelender! Ineens realiseer in me dat er hier voor fiets geen ANWB is. Aan een taxi heb je ook niets! Tjee wat een gedoe! Dan fietsen we door na Feldkirchen! Nou ja, ik fiets en trek Manlief. Maar tegen het viaduct bij Feldkirchen trek ik het niet meer. Maar weer geluk, Feldkirchen ligt laag en Manlief rolt naar beneden! Dan staan we midden in de Altstad van Feldkirchen! Blijkt de fietsenmaker 2 km verderop in een buitenwijk te zitten! Het is kwart voor 12. Om 12 uur de winkel dicht en donderdagmiddag natuurlijk net “ruhemittag” .
We besluiten dat Manlief op mijn fiets naar de fietsenmaker gaat! Wat een geluk dat we dezelfde fietsen hebben. Kan de fietsenmaker in ieder geval bekijken of het de trapas is en of hij een nieuwe heeft!
Daar loop ik alleen met Manlief fiets! Via Google Maps weet ik de route. Wat als mijn batterij nu uitvalt? Sta ik hier alleen in deze stad die nu een miljoenen stad lijkt! Na 15 minuten krijg ik een telefoontje van Manlief! De fietsenmaker weet wat het is en denkt dat hij nog een heeft en komt vanmiddag na het eten even weer om de fiets te maken!
Ik zag me al door ANWB ophalen voor repatriëring naar huis of nog een week in Feldkirchen wachten op onderdelen!
Maar goed! Lang verhaal kort! De fietsenmaker was er om 13.30 uur en om 13.45 uur was de fiets voor 5 tientjes klaar! Alleen kwamen we er niet meer weg! De fietsenmaker vond onze fietsen fantastisch. Bovendien had hij in Leiden gewerkt, kende de route Maastricht Rome! Enz enz enz.
We besluiten om niet verder te fietsen! We nemen de camping in Feldkirchen! Een gouden greep! Prachtige plek! Was gedaan, fietsen gepoetst! Alles gedroogd? Met een heerlijk zwembad, waar ik wel 3 kwartier heb gezwommen! Zo kwam alles toch weer goed! Kunnen we naar huis fietsen zonder kraak!
Reacties
Een reactie posten