Boven het blog staat rustdag. Dat was de planning. En de dag begon ook goed. Ik was rond 4 uur wakker geworden en had een podcast gepakt. “Het verdwenen Meisje” van het Dagblad van het Noorden. Een podcast kost minder stroom dan bv You Tube. Na een paar onderdelen ben ik weer in slaap gevallen. Ik moet wel de hele dag aan het verhaal denken. Het gaat om de verdwijning van Willeke Dost. Ik kende vaag het verhaal, maar het is dit jaar 30 jaar geleden dat ze is verdwenen. Nooit meer iets van gehoord. Ik wist niet dat het verhaal zoveel raakvlakken had met ons leven. Is misschien overdreven, maar toch. Ze is geboren in Eerste Exloeremond. De ouders van het meisje zijn in 1979 Tweede Kerstdag, 26 en 28 oud, in een geleende auto in Tweede Exloermond op de Mondenweg om het leven gekomen. Onze eerste oppas oma Coba woonde daar. Vervolgens is ze bij een oma in huis gekomen, moest door familieperikelen daar weer weg, kwam in de Ruiterstee in Middensmilde, waar wij vandaan komen, toen naar Koekange en daar vanuit weer een pleeggezin verdwenen. In 1992 werkte oma Coba al bij ons en moet ze zeker het verhaal hebben verteld. De impact die het heeft dat iemand die je kent, verdwijnt en je dan niet weet wat er dan gebeurd is enorm. De pleegouders, vriendinnen, ouders van vriendinnen, leerkrachten, politiemensen. Buren die na wel 12 jaar de hele tuin van de pleegouders op de kop zetten omdat ze denken dat zij het gedaan hebben en denken dat haar lijk in de voortuin ligt. In de podcast wordt het hele verhaal nog eens van alle kanten bekeken. Wat een verhaal en wat een verdriet. Ik heb nog niet alles gehoord. Ik ben ergens weer in slaap gevallen en rond 8 uur word ik wakker. Heerlijk even zo’n morgen uitslapen. We pakken rustig de tent in. Houden praatjes met buren en hebben het onder genot van de koffie overleggen over de “route”. Het is net of iedereen even behoefte heeft aan een dagje rust. Iemand wil nu recht oversteken richting de Rijn. Dat lijkt mij geen goed plan hier in dit glooiende land. In dit landschap liggen de wegen niet voor niets zoals ze liggen ivm de heuvels. Maar mensen doen maar wat ze denken dat ze moeten doen. Ik hoef een ander niet te behoeden voor fouten. Wij fietsen vandaag naar Sint Mihiel. Niet ver, maar morgen is de route dan weer 89 km. Je mag rustig er 10% bij rekenen, heeft de ervaring me inmddels geleerd. Vanaf nu nog 150 km denk ik, dan zijn we bij de bron. Het is lang, maar goed te doen. Als het maar niet te heet is. De campings zijn echt een ding. Ze liggen niet mooi verdeeld over de route. Maar dat maakt eigenlijk ook niet uit. het is zoals het is.
Bij de haaknaald zijn we nu!
Voor dat we echt fietsen is het wel 9 uur. We stoppen na 10 km voor de koffie en een ontbijt. Op de stoep van de kerk, omdat we geen bankje zien. We sturen een paar mensen een berichtje en nemen alle tijd. En zo fietsen we toch nog weer op het heetst van de dag. En zoals voorspeld, Manlief maakt zich zorgen over de bars...Hij heeft toen ik nog sliep eens uitvoerig het boekje bestudeerd en ontdekt dat er in een plaats voor Sint Mihiel, heerlijke naam, kan ik tenminste onthouden, een fietsenmaker is. Zo staan we precies 5 over twaalf voor de fietsenmaker die tussen 12.00 uur en 14.00 uur pauze heeft. Dat komt van al dat getreuzel.... wachten vind ik geen optie. Maar mijn band is zacht. Ik zeg het maar niet, want ik baal van dit gezeur. Het was goed. Grrrr
Ik heb gezien dat het 2 km van de camping ligt. Manlief fietst vandaag nog maar eens terug als de zaak open is. We belanden op de camping. Een plaatje als je houdt van Franse nostalgie. Alles is er en alles doet het. De jeu de boul baan moet je even van onkruid ontdoen, maar dat is dan de enige opmerking. Het water is heerlijk warm en veel hoge bomen. Wat een plek en wat heeft een mens nog meer nodig! De kosten €9,40 voor dit alles en €11,00 aan boodschappen. Zo komen we de dag wel door. Het is stralend weer en er is een lekker windje. Ik pak mezelf bij elkaar en doe de was. Na 45 minuten wassen in de afwasteil annex saladebak wappert de was vrolijk in de wind.
De buurman heeft een stekker met meerdere ingangen en alles wordt even lekker opgeladen. Dan wil Manlief toch naar de fietsenmaker. Ik moet wel mee, want beide fietsen moeten worden gecheckt. Ja hoor, die van mij heeft een halve bar te weinig en die van Manlief heeft een halve bar te veel. Het bandenleed is nu hoop ik geleden. Procentueel gezien kunnen we weer jaren vooruit.
Op de camping blijken inmiddels wel 8 groepjes fietsers een plek te hebben gevonden. Waar ze nu allemaal vandaan komen? De eerste nachten kwamen we niemand tegen. Onze buurman fietst elektrisch. Voor hem is het belangrijk om precies te weten waar de campings zijn. Ik word er helemaal raar van. Op deze camping hebben wij hem gewezen. Ik hoef niet eindeloos van te voren te weten hoe het precies zal gaan.We leven bij de dag en 2 a 3 etappes vooruit. Ik merk dat hij de rest van de uren alleen bezig is met de route. Hij is wat ouder, flink wat ouder dan ons. Misschien dat we dan ook wel zijn op die leeftijd. Of er is meer aan de hand? Ook dat hebben we wel meegemaakt op onze reizen..Thuis lukt het dan nog wel, maar op reis vallen mensen door de mand. Dan krijgen ze hun zaken niet meer georganiseerd. Wie zegt dan nee, tegen deze mensen?of grijpt in? In onze buurt zien we het met een buurman die elke avond controleert of zijn auto nog werkt. Soms meerdere keren achter elkaar, omdat hij de vorige controles is vergeten. De buurman hier, fietst dezelfde route als ons en het is best een onderneming merken we elke dag! Maar wel een leuke onderneming!
Uiteindelijk zitten we door al het gedoe om 17.30 uur voor de tent. Wat je een rustdag noemt, toch? Rond kwart voor acht hebben we het zover dat we aan het eten toe zijn. Pasta met rode saus en geitenkaas en 1 kilo diepvries erwtjes. Een kilo is wel veel.... ik luister tegenwoordig altijd een podcast over veganistische eten en ongekookt eten. Op zich hadden we aan de erwten al een hele slag in de goede richting. Zeker als je geen geitenkaas gebruikt. We hebben dan vandaag een halve kilo spinazie op. Twee appels, 2 bananen, een ruime halve kilo erwten, 1 ui, halve komkommer, ijsbergsla. Als toetje elk twee pruimen en voor morgen bewaren we de tomaat. We vertrekken vroeg, want we hebben een fikse route voor de boeg. 90 of 80 en anders de volgende dag 80 of 90. Met goede klimmetjes. En als dan ook de temperaturen oplopen, dan worden het twee zware dagen. Aan de voorbereiding zal het niet liggen. Uitgerust! Banden op spanning! Flink gezond doorvoed. 6 Hard gekookte eieren in de fietstas, 2 yoghurtjes met noten en een brood. Dit gaat toch lukken!? Ben ik nog de pasta met doperwtjes voor de lunch vergeten!
Hier de link voor de film
Bij de haaknaald zijn we nu!
Reacties
Een reactie posten