Ja, je leest het goed. De bedoeling was 60 km. Door Manlief zelf uitgerekend. Maar het had allerlei redenen. We moesten 3 km terug om weer op de route te komen. Vreemd hoor, gisteren klimmen en vanmorgen in de kou met 2 vingers in de neus. Verder was de camping in het zuiden van Verdun en er was ook een brug gestremd waardoor we moesten omrijden. En Manlief wilde perse bij een fietsenmaker langs, die overigens dicht zat. Ja en dan heb je zo de kilometers te pakken.
De eerste 10 km waren in de regen. Soms dikke druppels en soms miezer. Dat viel mee en koelde wel even af. Maar de weg was glooiend, klimmen en dan weer dalen. Daar word je dan ook warm van. Mijn fietskleding was aan het einde van de dag doorweekt. Het dreigde te gaan regenen. Dus toch maar niet gewassen en alle stinkende zooi maar in de tas. Bij de buren die ook onder ons afdak staan/zittend ruik ik en herken ik de geuren van dagen fietsen zonder wassen. Ik hoef me dus niet te schamen.
De route liep over grotendeels glooiende akkers. Hier ook wel knekelvelden genoemd. Hier zijn veel oorlogen uitgevochten. Om dat er vroeger geen bommen waren, zocht men een plek om van man tot man te vechten. De eerste Wereldoorlog was een van de vreselijkste hoogtepunten uit deze geschiedenis. Boeren schijnen nog regelmatig menselijke resten te vinden. Als je hier fietst snap je ook waarom juist deze omgeving werd gekozen. Het ligt in een dal en het is glooiend en zo kun je de zaak goed overzien. Ik wilde graag een museum over deze oorlog bezoeken, maar zoals het nu lijkt, moet je langs hoogte punten van deze oorlogen ter plaatse. Of een virtuele tour. Maar deze is wel €15 p.p. Vonden we wat prijzig. Gisteravond was het vreselijk heet. Alleen in mijn nachthemd lag ik op het matras. Maar de camping kwam helemaal tot leven. Wij gaan om 21.00 uur naar bed, maar dan beginnen de Fransen pas te leven. Er waren 2 groepen wegwerkers hier. Ze zetten hun tent hier op en slapen hier na het werk. Scheelt een hotel . Ze hadden erg veel plezier samen. Hoewel ik denk dat alcohol ook een rol speelt. Maar vanmorgen om 5.30 uur reed de eerste ploeg weer weg. Korte nacht! Maar ik heb heerlijk geslapen. Wel op een harde ondergrond en dat valt wat tegen als je op je zij ligt. Maar verder prima.Het warme weer maakt je moe. Gecombineerd met het fietsen best een hele inspanning.
Vandaag was het dragelijker. Ik merk dat ik dan gelijk meer zie. Er zijn hier veel vlinderstruiken in allerlei kleuren paars en lila. Vinders zie je minder, maar thuis in de tuin zien we ook pas vlinders als de zon flink schijnt. Ook wemelt het hier van de zwaluwen. Oeverzwaluwen denk ik als ik de uitgeslepen rivier zie. Maar ook veel huiszwaluwen. Of zijn dat de boerenzwaluwen. Ik moet dat nog maar eens nakijken. In de dorpen scheren ze over je heen. Een mooi gezicht.
Vandaag zien we heel veel fietsers. Die komen ons tegemoet. Ik denk dat veel mensen bij de bron beginnen en dan terug fietsen. Ik zag maatjes fietsen, maar ook wel gezinnen met kinderen. Qua stijging en dergelijke te doen, maar qua veiligheid? Soms rijd je op best wel drukke wegen. Wel gevaarlijk. Vrachtwagens scheren dan langs je heen. Ik moet er niet aandenken om hier dan met kinderen te fietsen. Het zijn maar een paar momenten, maar toch.
Uiteindelijk belanden we tegen 15.00 uur op de camping. Er dreigt regen te komen en we zetten snel de tent op. Als hij net staat begint het te regenen. Niet hard, maar wel genoeg om alles nat te laten worden. Gelukkig zijn er grote afdakjes. We treffen een Belgisch stel dat helemaal tot aan Girona fietst, vanaf Antwerpen. Het viel hun tegen dat ze nog maar zo weinig hadden gedaan. Manlief zegt het niet, maar denkt het volgens mij ook. Er staat nu na 8 dagen 625 km op de teller. Er zijn geen vreselijke hoogte verschillen, maar het schiet niet erg op. En nu nog zeker 200 km te gaan naar Langres. Ook nog 3 dagen. Dus in totaal in 11 dagen 825 km, met een gemiddelde van 75 km. En dan gaan we ook nog met een een grote boog terug. Dat worden wel 4 weken.
De camping is een echte camping: restaurant, zwembad, winkeltje. Ik wl graag zwemmen, maar Manlief wil toch graag de reserveband. Keuze is fietsenmaker of Decathlon. Hij weet zeker dat de Decathlon ook banden heeft. Ik besluit om maar mee te gaan. Zie je ook wat van de stad. Bij de fietsenmaker hebben we succes. Hij is open en heeft de juiste maat band. Manlief is weer helemaal gerust. Alleen een nieuw probleem popt op aan de horizon. Hoeveel bar moet er in een band. Mij moet je er niet mee lastig vallen. Hard is hard, toch? Ik ga maar op de stoep voor de winkel zitten. Deze fietsenmaker zegt. 6 bar. Duidelijk toch? Voor Manlief niet. Hij appt met onze fietsenmaker. Die zegt 4,5. Klaar denk je dan..... Nee, want hoeveel bar zit er nu toch in de band. Manlief laat wat lucht ontsnappen, als proef, van MIJN achterband. Ik had geen probleem, maar nu wel! Een te zachte band, grrrrr. En een slechte pomp..ik kan me in de 15 jaar dat we fietsen niet heugen dat we zulke discussies hadden. En waar gaat het over: een lekker band in 10 jaar. Een wereld probleem....
Ik laat de band maar voor wat het is. En ook het probleem bij wie het heeft: Manlief. Ik ga maar lekker zwemmen en Manlief studeert maar verder over bars. Als mijn band morgenvroeg maar hard is.
Na het zwemmen gaan we koken. Pasta met een kilo zak bevroren spinazie. Heerlijk, met een afwasteil, ja, die van de foto van gisteren, vol met salade.
Tijdens het eten, start een druk gezins appverkeer. Dochterlief was met een zaak op het journaal. Was ze vanaf maandag heel druk mee is geweest. Maar is nu met een schikking voor elkaar gekomen. Als je goed oplet, zie je haar langs komen. Geen mens weet natuurlijk hoeveel uur zij hiervoor heeft moeten maken. Het succes, opgelost met een schikking, is fantastisch natuurlijk.
Omdat stroom en veel apparaten die moeten worden opgeladen, hebben we veel wandelingetjes richt de receptie. Daar mag alles aan de muur, zoals de receptionist het zegt. Alles is opgeladen en doet het weer, behalve mijn telefoon. Het is beddegaanstijd, dus ik moet stoppen. Hoe ik dit blog dan de wereld in krijg, moet ik nog even bedenken. Voor nu welterusten, vanuit een nat en koud Verdun.
Klik hier voor de film
Reacties
Een reactie posten