Dag op dag hebben we heerlijk weer. s’ Middags warm, soms heel warm! Maar de nachten nog steeds koel. Ik slaap in de slaapzak. Ik heb ‘s morgens bij het fietsen mijn vingers soms doof van de kou. Maar geeft niks. Heerlijk om in de vroege ochtend te fietsen. Grote voordeel nu we toch proberen om rond 6.30 uur op te staan is, dat we voor 12.00 uur al 50 km hebben gefietst. We kunnen dan ook vroeg op de camping zijn en hebben dan ook nog iets aan de middag. Vandaag waren we vroeg en de tocht was niet te zwaar. Dan ben je ook niet zo uitgeblust en hebben we nog een paar uur door Koblenz gelopen. Het was er erg druk. Logisch op een “zwarte zaterdag”. Inderdaad het zag er ook zwart van de mensen! In Koblenz komen de Moezel en de Rijn samen. Op de Dreieck heb je een prachtig uitzicht over de beide rivieren. We zitten op de Noordpunt van Koblenz. Dat betekent dat we 4 km moesten lopen om op de Dreieck te komen op de Zuidpunt. Op de punt zit geen brug, dus je moet teruglopen tot de eerstkomende brug. Hemelsbreed is de Dreieck denk ik 100 meter van onze tent vandaan. Koblenz is een wonderlijke stad, oud en nieuw door elkaar. Stukken met winkels en dan weer huizen en dan weer oude gebouwen. Kriskras vind je pleinen, waarop mensen op dit tijdstip heerlijk eten en borrelen. Het bouwwerk op de Zuidkant is indrukwekkend. Manlief heeft uiteraard gefilmd en daar kun je het zien. Het blijk Wilheim 1 te zijn.
Vanmorgen rond 7.30 uur verlieten we de camping. Ons eierdopje met afval was toch wat meer geworden: een grote mok vol. We zijn heel vervelend geweest, maar we hebben de mok met afval in een zak gedaan die al bij de weg stond om opgehaald te worden. Let op: een van de campingregels was ”Het is absoluut verboden om zelf restafval in de container te doen. De restafval wordt alleen in de oranjezak afgehaald van uw campingplaats. Als uw zak vol is dient u zelf bij de campingwinkel een nieuwe oranje zak te kopen. “
De camping waar we nu staan heeft volgens mij geen enkele regel. Er hangt nergens een plakkaat. Alleen op de deur van de receptie” campings is vol” en “ mondkapje verplicht”. Gelukkig was de camping niet vol voor fietsers, met het gevolg dat we op een plek staan waar 10 nummers zijn, met nu in ieder geval 15 tenten. Om even een indruk te geven hoe dicht op elkaar we staan, als de buurman snurkt kan ik vanuit mijn tent trekken aan zijn scheerlijn. Maar het mag de pret niet drukken. De mensen zijn erg vriendelijk en we staan weer prachtig.
De mondkapjes zijn alleen bij de receptie. De campingbaas is bang dat zijn team in het hoogseizoen ziek wordt, vertellen de medewerkers.
De route van vandaag was erg mooi, maar hoe dichter bij Koblenz, hoe meer verkeer en en hoe drukker de stadjes. Voor een dagje prachtig, maar wat een mensen en wat een campings en wat een toerisme.
We hadden bedacht om ergens een schnitsel te gaan eten, maar het was Manlief veel te druk. Bovendien hebben we bij de Aldi inkopen gedaan en we kunnen nu zeker 2 keer weer koken.
Maar koken op een camping met een bodem van zand, waar ergens af een toe een pierig geel stukje gras te zien is, daagt niet uit tot culinaire processen. Maar we zijn uiteraard niet van het opwarmen, we koken echt. Voor morgen hebben we voor nood wraps met avocado’s tonijn bij de hand en anders eten we morgen een schnitsel. De Rijnroute staat ook bekend om de afwezigheid van winkels en als deze er zijn, zijn ze op zondag vaak niet open of maar tot 12.00 uur. Maar koken is bij ons ook gelijk 3 vierkante meter chaos en op zo’n plek waar we nu zitten, zakt me de moed in de schoenen. Maar op het groene kleed, waar we met onze vorige stoeltjes op zaten, konden nu we alles redelijk schoon houden. Het menu van vandaag was pasta met prei wortels en paprika met rode saus en geraspte kaas met een salade van ijsbergsla en komkommer. We maken gelijk een portie pasta voor morgen voor de lunch en we maken ook de yoghurtjes met banaan, appel en havermout voor het ontbijt. Dat is iets anders als een vage diepvrieszak opwarmen. Gelukkig was het afwasgedeelte dichtbij, zodat we alles wel gemakkelijk konden wassen en spoelen. Maar we zijn dan zo een uurtje druk doende.
Ik moest wel rennen om nog op tijd te zijn voor de IPad. Deze kon je opladen bij de receptie, maar je moest hem wel voor 8 uur halen. Nou, dat is op een haar na gelukt!
Ik heb net gedoucht en we zitten nu op onze nieuwe stoeltje voor de tent. De benen kunnen niet languit, Andes struikelen mensen erover. Het mag de pret niet drukken. Iedereen zit in een hempje voor de tent met een kaarsje of een lampje. Er ritselen zakken met chips en nootjes en de wijn vloeit rijkelijk. De flessen bier maken geluid bij het wegzetten en openen. Bij anderen voor de duidelijkheid, niet bij ons. Verder op worden sterke fietsverhalen gedeeld in het Engels. Schepen met vracht varen voorbij en aan de overkant van de rivier zien we regelmatig een goederen trein. Wat een gemoedelijkheid.
Wij bakkeleien of we de fiets nog wegbrengen naar de stalling. Die is hier. Maar iedereen heeft zijn fiets hier staan. We hebben hem op slot, de waslijn is er aan geknoopt en we binden er een spin om heen. Als je de fietsen dan wil weg halen, heb je in het donker wel wat te doen. Bovendien staan ze een meter van de tent af. Elke voetstap horen we, toch?
Morgen gaat de reis naar een dorpje 10 km onder Keulen, 90 Km de Rhein op richting Nederland. We hebben daar al een keer gestaan met alleen maar regen en hebben toen in de regen Keulen bezocht. Nu maakt de camping vast een andere indruk. Hoewel, ze voorspellen een buitje.We zullen het zien.
Hier de link voor de film
Reacties
Een reactie posten