Voor het hotels in een inmiddels heerlijk fris windje schrijf ik het blog. Het hotel is “vaag” maar verder heel keurig. De populatie is zoals je bij een hotel mag verwachten “bijzonder”. Alle kleuren mensen lopen hier rond. We hebben wel een een hotel gezien, met alleen Afrikaanse mensen. Daar waren we niet welkom en moesten naar het hotel ernaast. Maar hier zijn we welkom. De mensen zijn vriendelijk en onze fietsen staan tussen servers en blikken verf opgepropt in het werkmagazijn. De deur kn net dicht. Er staan groene verzorgde planten in de hal en het ziet er fris uit.
Na deze lofzang gebied de eerlijkheid mij te zeggen, dat we ons hadden verkeken op afstand en hoogte. We zitten 6 km uit het centrum en moesten volgens Strava 250 meter klimmen. Je snapt dat we niet meer op de fiets het centrum zijn in geweest.
Na een heerlijke koele nacht, uiteindelijk zelfs met een dekbed over, zijn we of 6 uur opgestaan. We waren nog moe van gisteren. Flink klimmen en de warmte maken je wel munt. Vandaag moeten we 80 km, maar inmiddels weten we dat het dan 90 wordt. Dat is het dus ook geworden met dus een fikse klim dwars door de hete stad door omhoog.
Vanmorgen hebben we Manliefs bil getapte. Het ging goed. Hij had nu last van de andere kant. Ik denk dat het ook wel eens van het zweet kan komen. Door de warmte is de fietsbroek zo nat van het zweet. Daar zit je dan de hele dag met je billen in. Dat maakt de toch al witte en niet geharde billen van Manlief extra kwetsbaar. Ik heb ook overal blaartje op mijn voeten. De Teva heb ik al jaren, maar we hebben de laatste jaren ook veel kou gehad bij de fietsvakanties. Zoals nu is bijna ongekend. Ik heb mijn jas nog niet aangehad.
De route was een beetje saai. Namelijk steeds kanalen en sluizen. Na de 50 tigste sluis weet je hoe sluizen er uitzien. En bij elke sluis is het even klimmen. Maar eigenlijk troffen we het geweldig. We reden langs de kanalen steeds tussen en onder bomen. Dat was vandaag erg lekker, want het was al vroeg warm.
Rond 13.00 uur zijn we in de stad. En dan begint het grote gevecht tegen de berg op. Wat is Nancy een grote stad! Echt ongelooflijk. Zeker als je zoals wij dagen van die kleine dorpjes ben tegen gekomen, waar je nog geen eitje aan de weg kunt kopen. Maar om 14.00 uur zijn we geïnstalleerd op onze schone en keurige, hufterproof kamer. De douche is warm en het bed heerlijk. We nemen het er van. Na de rustpauze gaan we naar de stad. Met de bus. We zijn 45 minuten onderweg. “Nancy in 2 uur.” Verder op zoek naar een routeboekje van de Moezel. Maar niet gevonden, jammer genoeg. We redden ons wel, maar een kaart of boek is gewoon handig. We gaan naar de toerist info en vragen een stadskaart en we zien echt in twee uur Nancy. Nancy blijkt als je maar door de buitenwijken heen bent, een prachtige stad met veel allure. We lopen een fikse tippel. In het park worden nog getrakteerd op een prachtig concert. In het park buiten, met een veel publiek. Maar zittend op een bankje, val ik in de hitte gelijk in slaap. Ik krijg niet alles mee, maar wordt wakker vangnet applaus. We trakteren ons zelf op twee flessen water, bananen en nog een lekker eiwitrijk yoghurt Citroën toetje. Lekker fris in de warmte. Op de stoepen van een kerk in de schaduw, eten we de toetjes met extra eiwitten. Heerlijk.
Wat een mensen, wat een kleuren. Jammer dat we maar een paar uur hebben. We bezoeken ook nog een prachtige kathedraal. Met het mooiste orgel van Europa. Dat hebben we alleen gelezen, niet gehoord of gezien, want het orgel was in restauratie. Rond 18.00 uur gaan we met de bus naar het hotel. Manlief heeft uitgeplozen dat twee haltes verder een Lidl zit. Dat lijkt ons een beter idee om boodschappen te doen dan in de stad, waar de bananen op zijn en alleen stokboord is te krijgen bij de Carrefour City.
Eerst zitten we 3 kwartier in de bus. Dan doen we bij een boeiende Lidl boodschappen. Wat een diversiteit en wat een verschillende producten hebben mensen in hun karretjes. Mensen met alleen groente, fruit, aardappels en melk. En karren vol chips, hamburgers, koeken en (fris)drank.
Alles is er! Brood, formage blanc appels, noten en zelfs havermout. En de uitspatting voor vandaag is kaas en snoeppaprika’s. Kaas omdat we niet warm eten en geen zitten hebben aan pizza of een plate. We hebben een lekker broodje en eten er een yoghurtje bij! Op het hotelbed, voorzien van onze sjaal, annex handdoek en tafellaken maken we het eten klaar. We smullen van het broodje en de heerlijke witte lakens op het bed. Het bed is prima, maar of we goed zullen slapen... wat is het warm. De snoeppaprika’s gaan er niet meer in. Voor morgen als we naar Metz gaan. 60 Km, dus 70! Dan is het routeboekje uit. 1125 km. En hoe verder? We zullen het zien.
Hier de link voor de film
Reacties
Een reactie posten