Onder frisse groene bomen zit ik dit blog te schrijven. Het is 30 graden, maar voelt als 40 als je even in de zon bent. Rond 7 uur zatten we al op de fiets. Het was heerlijk fris. Ik heb zelfs in mijn slaapzak geslapen. Met sportjack ben ik vertrokken, maar omdat het de eerste 25 km klimmen was, had ik mijn jack vlot uit.
De uitzichten waren fantastisch. Prachtig landschap. De vroege ochtend heeft wel wat. Ik houd van de rust en de prilheid van de dag. Wat een cadeau! Om 9 uur nemen we even pauze. We treffen het weer. Ik heb wel vaker geschreven dat altijd als we pauze hebben en ergens zitten, het kabaal losbarst. Zo ook vandaag. We hadden het niet gezien, want we zaten weer op de trappen voor een kerk, maar achter de kerk was een gemeenschapsgebouw en is de verzamelplaats voor kinderen die op kamp gingen. De bus stond al te loeien. De kinderen gilden van opwinding. Dat hebben we nog niet vaak gehoord in Frankrijk, gillende kinderen. Over het al gemeen gaat het hier zeer gedisciplineerd er aan toe.
We aten snel het yoghurtje en dronken vlot de koffie op en vertrokken gauw. Net buiten het dorp vond Manlief een telefoon. Binnen no time had hij de code en zat in het toestel. In een dorpje heeft hij de laatst gebelde, gebeld en gezegd dat wij de telefoon hadden. De mensen kwamen hem ophalen. Ondertussen stonden wij voor de bakker, dat was een duidelijk punt om af te spreken, en troffen daar een Nederlands echtpaar dat nu al voor 6 weken aan het fietsen waren. Naar de Auvergne en naar Le Puy. Ze zagen er wel uit als gratenbalen. Je kon zien dat de tocht hun aftrok. De bedoeling was totaal 8 weken. Dat vind ik eerlijk gezegd wel een heel erg lang. Ik houd van dit vrije ongebonden leven. Ik houd van eenvoud en simpelheid. Maar 8 weken? In weet niet of ik dat zou kunnen. Misschien ook wel, ik weet het niet.
De eigenaar van de telefoon meldt zich en ik dacht, de bakker is een mooie plek! Dat levert vast een lekkere koek op of zo! Maar helaas, het bleef bij een bedankje. Maar is ook goed.
Manlief heeft een klein gedoetje, maar heeft er zo langzamerhand wel veel last van. Hij heeft een scheurtje aan de rand van het zadel. Zat er vorig jaar ook al, maar door de warmte of zo, heeft hij nu een blaar. Een kleintje, een 10 centstuk, om de grote aan te geven. Het is ook geen plek die je nu makkelijk even bekijkt. Maar vanmorgen op de camping in de vroegte heb ik even op de knieën voor de billen gelegen. Tja, een blaar. Met zijn zadelpijnzalf heeft hij het plekje lekker in gesmeerd, maar ik weet niet of dit de juiste behandeling is. Later op de fiets bedacht ik dat je de plek gewoon moet tapen. Dat doe je bij blaren op de voeten ook. Op de camping maar gauw de warme fietsbroek uit en een katoenen onderbroek aan. En morgen maar de plek tapen.
Bij de plek van de camping aangekomen, was het eerst even zoeken hoe je er moest komen. Blijkt er een tunnel onder het kanaal te zijn. Daarna op de camping beland, afschuwelijk. Een discofeest.... we konden elkaar niet eens verstaan. Het was een 3 sterren camping met zwembad. Voor de andere camping moesten we nog weer 4 km de berg op. Maar we hebben ons niet eens ingeschreven en zijn gelijk rechtsomkeert gegaan naar de Amice de l’natuur met een Natuurhuis. Waar je ook kunt slapen. Prachtig gebouw, zeer eenvoudig en de camping niveau spartaans. Maar wel met een hete douche. Aan een meer. Tref je bij ons altijd op een natuurcamping een bepaalt publiek, hier heb je dat ook. Maar geen “natuur” mensen. Meer niveau Geitenkamp gecombineerd met surfers. En een Franse familie voor een familie feestje.
We zijn helemaal munt. 92 km, warmte, klimmen, zere bil, alles met elkaar maakte dit wel tot een heavy day. Later bleek op Strava, hoewel gewoon langs een kanaal, dat we fiks hebben geklommen. We zijn beide duizelig en sloom. We maken een brood soldaat en vleien ons op ons kleed en doen beide een fikse dut. De bomen zijn hoog en mooi groen en het is heel rustig op de camping. Het is gewoon heerlijk om hier een uurtje te liggen. Manlief volgt de damestour. En ik, ik observeer de bomen van de onderkant. Het is hier nu fantastisch. Maar hoe zal het hier zijn met regen? Wel deprimerend denk ik! Volgens mij zijn hier ook mensen die hier wonen... Mooie plek zo aan het meer, met mooi weer.
Na de dut gaan we zwemmen. Het lopen naar het meer is eigenlijk al te warm. Het water is ook wel erg warm. Pas als je rechtop staat voel je de kou aan je tenen. Ik denk dat het meer wel diep is. Het is een stuwmeer. Erg opgefrist worden we er niet van, maar wel even heerlijk gezwommen. De andere camping die je vanuit het meer ziet liggen, als je van dit soort campings houdt, ligt geweldig. Maar voor fietsers zijn deze campings niks. We horen zelfs hier af en toe de flarden van de muziek.
Voor het eten maken van alle restjes een vulling voor de wraps. We hebben vanmorgen een bakker open getroffen, maar voor de rest is er ook niks. Ik weet zelfs niet wat morgen de dichtstbijzijnde redelijk grote plaats is. We hebben brood en koffie. Dat is het. Maar nu gaan we smullen van de wraps. En genieten van de heerlijke zwoele avond voor de tent op onze nieuwe stoeltjes!
Morgen richting Nancy. We hebben weer een “vage”kamer geboekt in een “vaag hotel”. Wel even gebeld of de fietsen gestald konden worden, Dat kon. We laten ons verrassen!
Hier de link voor de film
Reacties
Een reactie posten