Een mooie dag. Wel behoorlijk zwaar klimmen. Maar het was goed te doen, omdat het wat bewolkt was. De warmte was te dragen. Vanmorgen bij het opstaan merkten we dat we niet helemaal droog de nacht zijn doorgekomen. Aan mijn kant in de tent lag een plasje water. Ik dacht het vannacht al. Ik heb mijn mobiel altijd naast me liggen, maar die had ik vannacht al in de slaapzak gedaan. Later bleek dat het grondzeil iets buiten de tent kwam. Als het dan regent, dan komt het water op het plastic en loopt het naar binnen. Ook de stoeltje waren nat. Hadden tegen de tent aan gestaan. De hoeszak van mijn slaapzak was ook in het plasje beland.De slaapzak heb ik zo in de fietstas gedaan en dat ging prima. De hoes van de slaapzak achterop de fiets en deze was zo weer droog. Toen we aankwamen scheen de zon flink. We hebben alles uit de tassen gehaald en in de zon gelegd. Ik ben een uurtje gaan slapen, want de warmte en het zware fietsen vraagt zijn tol. Slaap prima ‘s nachts. Ik merk dat de stress die ik toch altijd had van het werk, en elke vakantie was er wel wat, gedoe met ouders, ziekte teamleden, plein.... , er nu helemaal niet meer is. Je kunt je druk maken over de oorlog en de inflatie. Maar daar kan ik nu niets aan doen, dus ik probeer zoveel mogelijk te genieten van de vrijheid, de natuur en vooral de beweging. Als ik na een half uur wakker word, is Manlief bezig met de website van zijn werk. Via de IPad. Wat hij moet doen lukt. Maar wat een gedoe als internet niet sterk is en je niet het goede materiaal hebt. Maar alles spullen zijn kurkdroog.
Vanmorgen waren we redelijk op tijd weg. Ben de tijd even kwijt. We hebben afscheid genomen van de buurman die we al meerder keren troffen onderweg en op de campings. Een aardig man, altijd een praatje, maar wel een beetje een zonderling. Hij gaat nu verder in een langzamer tempo. Wij niet, want anders duurt het weken voordat we weer thuis zijn.
We raakten ook aan de praat met een andere buurman. Gisteren toen hij kwam aanrijden dacht ik dat hij een wereldreis maakte. Zoveel spullen als hij bij zich had. Hij bleek naar Avignon te zijn gefietst. Fietste wel 140 km per dag. Goed ontbijt, tot 12 uur niets meer eten. Om 4 uur een drinkyoghurt van de Lidl en ‘s avonds een goede warme prak. 140 Km is ons te veel. En wat hij allemaal mee had, is ons ook te veel. 100 tot 110 km vinden we wel het uiterste. Ik merk, zeker na een dag gisteren, de km mij wel in de benen zitten. Ik ben dan erg sloom.
Deze man was aardig, maar ook een beetje een zonderling. Normale mensen, wat heet trouwens normaal, kom je weinig tegen. We zien wel veel paren, maar deze kamperen niet. Ik begin te denken, dat wij ook zo langzamerhand bij de zonderlinge figuren gaan horen.... we zien er nog wel niet uit als vagebonden, maar zo gedragen we ons wel al. Eten op de stoep van een kerk. Liggen in de schaduw onder een boom in het park. Nog maar niet te spreken over als we aankomen op de camping. We kunnen er dan een zooi van maken. Manlief is er een kei in om als de tent staat alles netjes op te ruimen. Ik zelf vindt dat zonde van mijn tijd. Je hebt dingen toch steeds nodig. Dan blijf je aan het in en uitpakken.
Maar vandaag is het dan zover, na 11 fietsdagen en 840 km komen we bij de bron. Een bijzonder moment. Al moet ik zeggen dat de aankomst wat tegenviel. Staan er allerlei auto’s en campers. Mensen willen even het monument zien. Verbazen zich over de fietsers. Maar veel mensen hebben het programma van Huub Stapel over de Maas wel gezien en weten veel te vertellen over de Maas. De bron is een ministraaltje water dat in een stenen bak komt met een plakkaat van de loop er boven in brons. Dat is het dan. Geen medailles, geen bloemen, geen stempel. Goed, het gaat om de weg, niet om het doel, toch? Morgen fietsen we gewoon verder richting de Franse Moezel. Bij Epinal pakken we hem op.
We hebben elke keer wat gedoe over de route. Door de wonderlijke telling raak ik steeds de draad kwijt. Maar het plan is morgen Chamousey, de dag erna Nancy. Dat is een beetje ingewikkeld, ivm de camping. Is een grote camping en daar betaal je best voor en faciliteiten voor fietsers zijn hopeloos. We overwegen een nachtje hotel? Grote probleem hier weer is of er plaats is voor fietsen. We zullen het zien. In Metz is gelukkig een camping in de stad. Een municipal. Wordt vervolgd.
Hier de link voor de film
Reacties
Een reactie posten