Dag 25 Elst 97,50 Km

Op een schattig klein campinkje annex zorgboerderij annex geitenboerderij, zijn we neergestreken. Een vriendelijke camping. Niet van alle gemakken voorzien, maar wel met pruimen. Afgezien van de twee harde appels, het enige fruit dat we onderweg hebben gezien. In grote delen van Frankrijk was alles bevroren. In België en Limburg was het nog niet rijp. Ik ga me te buiten!!! Ik vind pruimen heerlijk. Alleen net van de boom kan ik ze eten. Ik ben beland een een waar lustoord. Ik ben allergisch voor fruit als dit wat ouder is en er een bepaald stofje wordt gemaakt. Ik zit op de grond tussen de pruimen en wespen. Manlief vindt het geen plaats voor een tent. Ik ook niet. Je kunt mensen geen plek geven bezaait met aangevreten pruimen en wespen. Maar goed ik “lust” er pap van! Ik heb ook in het yoghurtje van morgen een hand in stukjes gesneden pruimen gedaan.

Vandaag weer, op 2 km, na 100 km gefietst. Eerst een stuk van de Maasroute. Prachtig, schitterende uitzicht over de Maas. Maar schiet niet op en elke 10 km een pont. Je moet betalen met kleingeld. Een keer kon het niet anders en mochten we gratis. Ik wilde pinnen. Tikkies en zo, maar daar deed de veerman niet aan. “Mevrouwtje als ik er 80 moet overzetten, komt er geen mens aan gene zijde!” De eerste keer vandaag over mevrouwtje! Op de camping hier heeft de buurmans het steeds over zijn VROUWTJE!! Zijn VROUWTJE heeft nachtdienst. Ik kan er niets aan doen, maar in mijn hoofd ontstaan steeds beelden over wat dat VROUWTJE dan voor diensten doet! In mijn hoofd ploppen altijd beelden op bij situaties. Ik ben een echte beelddenker of een autist. Manlief zei vandaag dat ik aan de andere kant van de weg moest fietsen ivm de kuilen. Ik steek prompt over. Bedoelt hij het fietspad en moet ik links rijden ipv rechts. Voor wie het nog kan volgen.

De hele Maasroute door, dus vanaf Maastricht tot Mook wat wij hebben gefietst, zie je de gevolgen van de overstromingen. Soms op het fietspad waar we fietsten wel 1,70 hoog. Akkers waar het water terug kon stromen zijn goed. Op sommige plekken is het water ook over de dijk gekomen. Dan moet het wegzakken. Daar is de oogst verloren. Wat een drama!!

De een na laatste fietsdag al weer. Morgen gaan we langs Dochterlief voor haar verjaardag en graag ook even langs Kleinkind. En uiteraard zijn ouders.

Anders Maandag. Dat zien we wel!

Volgende week fietsen we ook nog een paar dagen. Dus voor de volgers, blijf hangen.

100 km en eigenlijk 5 dagen heel hard fietsen, maken me sloom. ( of zij. Het de pruimen?)We keutelen aan op de camping. Liggen languit in het gras, op de knieën tussen dr pruimen, ik dan, en zitten half zon, half schaduw. Dr camping heeft interessant publiek. Gewone mensen, maar ook mensen voor het programma Showroom. Onze buren zijn met hun fietskar hier beland. Met een “echte tent” en “ echte stoelen” en “echte pannen”. Ze stonden er al toen wij kwamen, maar ik had ze graag zien aankomen! Vriendelijke mensen! De man heeft wel 2 uur op de stoel geslapen. De tocht was waarschijnlijk te vermoeiend. Ze fietsen vast niet elke dag, want het luifel kont nu ook nog. ( 21.00 uur).

Dan is er ook een man met een heel klein Tiny housje. Je kunt er alleen in liggen. Hij kwam een praatje maken. Had 1000 km gefietst. We wilden niet zeggen wat wij hadden gedaan. Maar lukt niet niet. Hij valt om van verbazing. Zonder elektriciteit? Ja, wij hebben natuurlijk ook geen huis achter ons aan te trekken. Van alles zit er op een aan, aan zijn huis. Ventilatoren van oude computers om de ruimte fris te houden. Zonnecellen op het dak! Het was zijn tweede en hij had er het hele winter aan gewerkt. Hij moest naar huis, want hij had geen oppas meer voor zijn katten. Ik durfde niet te vragen hoeveel katten hij had. Vast 30 of zo!

Maar het was prachtig om zijn enthousiasme te zien. Het wordt koud. Dus ik stop maar! Ik ga in de Hooiberg douchen!