Een prachtige dag om te genieten van de kathedraal in Vezelay. Het regent vreselijk en dan is een herberg en de kathedraal geweldig. Het geeft zo’n pelgrimsgevoel. Ontmoetingen, gesprekken, het gezang van de nonnen. ‘Mijn hart springt op’ is een psalm die nu in mijn brein naar boven kwam.
Als je op de fiets bent, voel je je soms zo’n semi pelgrim. Half niet, half wel. We willen niet wachten op een stempel in de kerk, maar wel het pelgrims gevoel ervaren. Beetje dubbel! Wat dat gevoel dan precies is? Mooie filosofische vraag.
Na een heerlijk warme nacht in Le Chemin en een ontspannen ontbijt met gregoriaanse zang en gesprek met pelgrims en gasten, maken we eerst een ochtend wandeling rond de herberg.
Uiteraard, ik kan het niet laten, ma eerste de bedden te hebben verschoond en de kamer te hebben gekuist, zoals onze zuiderburen dat zo mooi zeggen.
Volgens Huberta zijn de wandelingen rond Vezelay mooier. Maar daar gaat het niet om. Het delen van de mijn ervaringen met Manlief is de bedoeling. We genieten van het landschap en de uitzichten. Op het eind drinken we koffie met de buren die ik in september ook altijd ontmoet. Leuk om dit ook te delen met Manlief. Dan drinken we ook nog even koffie in de herberg.
Vervolgens maken we ons klaar en ‘bestijgen weer het ros’ richting Vezelay. 25 Km, niet de moeite in Nederland, maar hier wel een ding. Je moet een stevig klim maken na Anthien richting de weg, vervolgens veel dalen en dan weer een zware klim richting Vezelay. Tot 200 meter voor de herberg kan ik het opbrengen om te fietsen en dan wordt het te steil. De pelgrimsherberg heeft plaats, maar is nog niet open. Om 4 uur pas. Na 25 km stromende regen, zien we er uit als verzopen katten. Dat vindt de non ook die aan het werk is in haar kantoor. Ze laat ons binnen en weg mogen in de woonkamer/keuken drogen en wat eten! Daar ontmoetten we een vrouw die vanuit Nederland is komen lopen. Knap hoor! Alleen! Haar zus is er om nieuwe schoenen te brengen. Heel ontroerend, want de zus wist van niets. Ze was compleet overdonderd.
Ik ben er eerder geweest. Maar toen werd er niet gekookt. Ik was toen ook met de herbergvrouwen. Had niet in de gaten dat mannen en vrouwen niet gezamenlijk mogen slapen op een zaal. We respecteren de afspraken.
We eten gezamenlijk! Heerlijk. Soort pizza, rijst met bonensaus, kaasplank en meloen toe. Echt smullen!!
Tijdens het eten ontdekken we dat we gezamenlijk bekenden hebben. Niet voor de hand liggend, want de vrouw woont in Gulpen. Vervolgens blijken we ook nog haar overleden broer te kennen. Bekende ict-er in Onderwijsland. Hoe is het mogelijk!
Morgen gaat de reis verder, voorbij Auxere. Een droge dag, volgens weeronline. Dan weer een slechte dag en dan zal het beter worden. Dat hopen we dan maar. Nu zijn we er goed bij langs gekomen, maar regen en fietsvakanties gaan niet samen.
Km 25 + 6 km wandelen
Weer bewolkt en regen
Diner van alles maar lekker!
Reacties
Een reactie posten