Gisteravond voor het slapen gaan ontdekte Manlief dat de binnenrent tegen het tentdoek had gelegen. Het water drupte op de slaapzakken en met de lekkerij voor bij de punt was er sprake van een waar watetballet. Goede raad is duur en niet meer aanwezig op zondagavond 10 uur. Manlief heeft in militaire dienst gezetten en zei: “In de slaapzakken en door onze lichaamswarmte wordt alle zo weer droog. “ Dat was de eerste hobbel. De tweede hobbel was mijn slaapmasker. Eerlijk gezegd erger dan een natte tent. Ik heb alles van de kant gehad, maar geen masker. Ik ben er zo precies op. Vanmorgen heeft Manlief alles opgeruimd in de tent omdat ik net hoge nood en de waterkoker richting wc’s was. Het masker is spoorloos en het humeur inmiddels ook ver te zoeken. Als ik mijn tussen het natte dons vlij en de must van de slaapzak op wurm voel ik iets. Warempel, zelfs in het donker weet on meteen wat ik te pakken heb! Het masker. Ik doe het ding gauw op of om, hoe het maar heet! Met mijn telefoon met stroom tracteer ik mezelf op een you tube filmpje met Yoga nidra. Door alle toestanden hoor ik alleen de eerste zinnen en val als in blok in slaap. De volgende morgen schijnt een vrolijk zonnetje. Net alsof het denkt”Deze mensen kunnen mij wel even gebruiken!” De tent is drijfnat, maar de dekbedden heerlijk warm en droog, Het slaapleed is geleden en dapper stappen we op het stalen ros richtingen Never. Met 2,5 uur fietsen zijn we er. De winkel weten we al en we zijn inmiddels aardig op de hoogte van de winkel routes. Fruit, groente, brood, zuivel en pinda’s. En zelfs volkoren pasta en havermoutvlokken!! Met tassen onhandig vol met eten komen we de binnenstad van Never binnen. De “food truck “ kan weer open! Op de stoep van de kathedraal snijden we de appels en bananen voor de yoghurtjes. We maken zo weer opbergruimte voor de havermout en de pasta. 
In de kathedraal proberen we een stempel te krijgen. Maar de suppoost heeft pauze.
Dan breekt het moment aan dat we weer Noordelijk gaan. We hebben er bijna 1000 op zitten. En nog 1000 te gaan.
We gaan dapper op weg. Ik het routeboekje staan 2 klimmetjes. Dat blijken toch wel forse klimmen te zijn. Op deze route hebben we er nog genoeg van voor de boeg. Het landschap is liefelijk en met maar 34 km te gaan valt het mee. Morgen nog 50 en dan zijn we in Le Chemin.
Inmiddels zijn we op de camping Municipal. Lief klein campinkje. Zonder picknicktafel en zonder comainroom. Maar daar is de prijs ook naar €6,50. Kun je dus ook niets van zeggen. Inclusief warm water en stopcontacten. Zonder deze beginnen we niks met ons waterkokertje.
De douche is een half Tiny house en het water is kokend. Zo verschillend. In de prachtig camping in Gien kon ik me niet aankleden. Ik paste niet tussen de wasbak en de deur. Alleen als ik dwars voor de wasbak ging staan kon ik me bukken voor mijn onderbroek en legging. Het zweet brak me uit en dan wil de legging helemaal niet. Maar ik ben echt niet een van de zwaarste mensen. Met een paar kilo meer pas je daar niet eens in de douche. Op deze camping gelukkig alle ruimte. Leuk om te zien waar onze pelgrims overnachten. Er is hier speciaal een caravan voor pelgrims en volgens mij ook een tent.
Morgen weer verder. Ik hoop dat hey weer er naar is om te wassen. In Le Chemin is in ieder geval een centrifuge. Dat scheelt een stuk! En voldoende stroom om alles eens goed op te laden. En zo is er zo weer een dag voorbij! Morgen de 14de dag al weer!
Km 77
Weer veel zon niet warm
Diner rijst met champignons en tonijn
Reacties
Een reactie posten