Weer een dag in de lange rij van zon? wind, wolken en, ja regen. Maar we hadden geluk. Toen we opstonden was het droog en de tent, afgezien van dauw, redelijk droog.
Vervolgens om de middag, toen we wilden eten was de lucht achter ons zwart. Toevallig waren we net bij een grote overkapping met twee picknicktafels en een was vrij. We hebben geen drup gehad, maar op de wegen waar we later fietsten was het vreselijk nat. We zagen dat het behoorlijk had geregend.
De tweede keer was ik net aan het zwemmen in het prachtig zwembad van het stadje van de camping. Super nieuw en heerlijk warm. Het regende zo hard dat ik niet terug bij de tent kon komen. Gewoon blijven zwemmen in het heerlijke warme water was de beste optie. Na 45 minuten drupte het nog wat en heb ik lekker ook heerlijk warm en lang gedoucht tot het droog was. Volgens Manlief is het niet goed dat ik 85 km kan fietsen en dan ook nog 1500 meter weg zwem. Hij gebruikt voor het fietsen alleen al 2300 kcal. Dat is mijn normale verbruik voor een dag. Mijn Fitbit neemt de fietsafstanden niet goed op. Ik ben gestopt met het opnemen, dus ik heb geen idee wat mijn verbruik nu is. Bij het wandelen van de Camino ligt het rond de 3000. Ik vind het fietsen voor het gevoel zwaarder.
We eten dan ook als slootgravers. 2 keer yoghurt met havermout banaan en appel. 300 gram brood met z’n tweeën en een dik bord pasta met veel groente en salade. Verder een zak pinda’s per 2 dagen (250 gram) en een reep donkere chocolade per 2 a 3 dagen.
Inmiddels is het half 10 en zitten hier 2 afgeserveerde ouderparen met samen 3 niet te stoppen stuiter ballen van peuters. Heel grappig, ze spelen leuk samen en ik kan hun peuter taal redelijk verstaan. Erg leuk. Een van 2 en twee van een jaar of 3. Ze laten net een puzzel vallen. Twee moeders gaan zuchtend door de knieën. De peuters zijn niet te vermurmen en willen het zelf doen. De ouders zijn moe van het fietsen, maar de kinderen uitgerust van een dag hangen en slapen in de fietskar. Vanmiddag toen ze aan kwamen wilde de ene peuter alles doen wat de vader ook deed bij het tent opzetten. Hij was er op een gegeven moment helemaal klaar mee. Herinneringen aan ons eigen kroost kwam boven. Er kwam een man om de cv-ketel te controleren, maar hij kwam niet aan het werk. Beide kinderen stonden met hun plastic gereedschap in de aanslag om te helpen en hun vragenstroom was eindeloos. De man zei ten lange leste of wij de kinderen niet weg wilden halen. Hij kwam zo niet door de klus heen.
Je kunt rustig deze route nog een keer fietsen. Zeker Manlief herkent weinig. Is altijd zo gefocust op zijn Garminroute streepje dat hij het grote geheel niet ziet. Ik herken ook niet alles. En als je van de andere kant rijdt zie je alles ook van een andere kant. Het blijkt dat waar we nu zitten al een keer hebben gegeten ‘s middags. Dat klopt ook wel, we ontdekken nu dat Never ongeveer 40 km is. Dat is net op het punt dat we qua afstand, gaan lunchen als je vanaf de andere kant rekent. Ik had gedacht dat ik gelezen had dat Orleans Never 240 km is maar het blijkt 204 te zijn. Mijn dyslexie speelt af en toe flink op! Nu gaan we nog 30 km pakken van de route Oude wegen en is Premery het doel. Ik vind dat erg leuk. Mensen die bij ons in Le Chemin in de herberg komen, lopen hier ook langs. Het is dan zeker leuk om dit ook te kennen.
Ik heb nu weer genoeg stroom. Fijn. Deze camping heeft ook weer picknicktafels en een comainroom. Prettig voor nu en zo nat is. We hebben wel buiten kunnen koken. Ik had nog in een opwelling 2 grote plastic vuurwerk inzamel zakken( waren ooit over van school) in mijn fietstas gedaan. Komen nu al een paar keer goed van pas. Voor in de voortent als alles nat is. Nu weer als tafelkleed op de natte picknicktafel.
Onze buren van vanmorgen kookten niet. Gingen uit eten of aten salades. Manlief en ik hadden het er uitgebreid over. Je hoeft niet zo veel spullen mee. En ook niet zoveel boodschappen te doen. Aan de andere kant, alleen brood en fruit, met komkommers en tomaten geeft ook weinig voeding. Voor een dag of wat geen probleem, naar zolang als wij gaan kun je niet alleen op brood en groente leven. Op de Camino proberen we tegenwoordig ook zoveel mogelijk zelf te koken. De menu del dia met alle dagen schnitzel en taart toe, vinden we ook niets meer.
Onze tassen zijn we leeg! We hebben nog wat brood en koffie/thee. Dus de eerste actie is morgen op zoek naar een winkel! Deze slootgravers leven niet op brood alleen!
Km 85
Weer van alles
Diner pasta met tonijn en groene bonen uit blik
Reacties
Een reactie posten