Afgeserveerd is het woord wat passend is voor deze dag. De route was niet erg lang, maar toch was het een heavy day! Ik merk nu dat in mijn bovenbenen flink de brand zit. Elke dag stevig fietsen, veel wind en soms flink klimmen eisen hun tol. Chateaudun is een prachtig stadje, maar ik prefer eigenlijk nu gewoon een hang-en lummel moment in plaats van een cultureel moment.. We staan op een kleine camping municipal. Met picknick tafel en ‘ comainroom’, zoals de behulpzame dame van de camping het zo mooi zei. Ondanks de Corona gewoon open. Dat maakt alles gewoon comfortabel. 
Om mij heen ligt het bezaaid met spullen. Na de ontmoeting van vandaag met een vrouw die alleen fietste, kijk ik beschaamd, rond naar onze hoeveelheid spullen. Het enige wat ik heb aan gehad deze dagen zijn de fiets kleren en mijn nachthemd. Deze vrouw kookte onderweg niet. Dat scheelt veel ruimte in de tassen en tijd! Maar je moet wel eten en af en toe iets warms is dan wel lekker. Het zoeken naar een betaalbare gezonde hap kost ook tijd, zegt Manlief als we aan het eind van de middag dwalen door een supermarchee. Eindeloze rijen met kikkererwten, pasta’s en zo. Met onze ene tomaat, courgette en banaan is de reis naar een supermarkt eigenlijk te veel tijd in verhouding tot de inspanning. Maar na 2 avonden brood hebben we wel zin in iets warms! Bijvoorbeeld pasta voor de verandering.
De camping gisteren was ook prachtig. Heel eenvoudig en schoon sanitair en warm water. Dan heb je toch alles wat een mens nodig heeft.
Hoewel de camping bij de grote stad Chartres stond, was het super rustig. Ik heb heerlijk en behaaglijk warm geslapen. De slaapzakken doen het nog best. Die van Manlief rook en heb ik thuis op de valreep gewassen met geurkorrels. Deze zijn niet penetrant aanwezig maar flauw geuren ze de kleine ruimte van de tent zo dat alles fris ruikt.
Vanmorgen toen we op stonden, stonden we in de schaduw met wind. Ik begon met een vest, maar al gauw nog een jas er over gedaan. Wel in de fiets broek. Door de kou niet gedacht aan insmeren. Dat merk ik nu aan mijn warme benen en armen. In de supermarkt was het ook steenkoud. Tot 10.30 uur had ik dove vingers en tenen van de kou en heb me dus prompt gesneden.
Wat was het koud. Tijdens het eten van het yoghurtje zaten met jas aan voluit in de zon. Ik werd nog niet warm. We werden ingehaald door een Nederlandse fietser! Leuk, want we hebben eigenlijk afgezien van een straatpraatje niemand gesproken. Ze reed op een rode Santos!! Mijn droom fiets!!! Die wordt speciaal op jouw maten in elkaar gezet. Met Rolofnaaf en een oplader die door het fietsenstroom produceert. Alles wat we wensen!!!Ze had de fiets 7 jaar en was er heel gelukkig mee! Alle bezwaren die wij hebben voor een nieuwe fiets, woof ze weg! Hoe zo Rolofnaaf niet te repareren in het buitenland. Heb je nu dan je tandwielen wel een stuk gehad? Na zeker 12 fietsvakanties van gemiddeld 1500 km dus 18000km hebben we alleen problemen met spaken gehad. ( laten we het afkloppen!!)
We moeten er dit winter er eens serieus naar gaan kijken. Anders kopen we fietsen die ons gaan ‘overleven’ . Dat is ook zonde! Deze Gazelle zijn zeker 20 oud en moeten toch eens vervangen worden.
Al met al had deze dame een stevig tempo van fietsen. Daardoor waren we na 30 km meer dan warm. We eten gezamenlijk een hapje. Ze zit in het bestuur van de Europafietsers. Kende de Achterhoek een beetje, omdat ze daar een route had uitgezet voor een weekend voor de leden van de Europafietsers. Ze was gevraagd om het bestuur te komen versterken om jonge leden te werven en te binden. Dat is een opgave. Net als voor het Jacobs Genootschap. Een mooie filosofische vraag” Wat maakt dat jongeren zich niet meer willen binden aan een club of vereniging? Want het is niet alleen bij het fietsen dat je geen jeugd ziet. Hetzelfde geldt voor het lopend naar Santiago. Hoewel je daar wel veel Duitse en Amerikaanse jongeren treft!
Vreemd toch? In het ene land niet en in het andere land wel.
Op deze camping zie je ook weinig kampeerders in tenten. Het zijn meestal campers. Dat is de trent.
Morgen gaan we van deze route af en steken we over naar de Loire route. Lastig! Hier zijn bijna geen fietspaden en bij de wegen is het niet vanzelfsprekend dat je er kunt fietsen. Je mag het wel, maar of het veilig is. Ik heb oranje hessen mee en we vertrekken na 9.00 uur. We hebben de route van St Pied du Port maar Biarritz nog in het geheugen! Een dodenrit. We denken dat het hier mee gaat vallen. De mevrouw ban de tourists information kerk ons aan als of we gek waren. Maar mensen zijn hier ook niet gewend om te fietsen. Het was wel vlak zei ze. Maar dat is ook een discutabel antwoord voor de nietfietser. Vlak in een auto is iets anders dan op de fiets. Maar er rijdt geen trein of zo. Dus dit is wat het is! We zullen het gaan zien.
Km 65
Weer koud maar zonnig met veel wind
Diner: pasta met bonen en tonijn mmmmmm
Reacties
Een reactie posten