Het was me het dagje wel weer. Ik moest vanmorgen naar de wc en heb mijn aversie overwonnen en ben toch gegaan. Een plasje naast de tent is oké, maar een grote boodschap gaat wat ver. Aan de andere kant, hoeveel mensen in de wereld hebben een schoon en goed werkend toilet? Is het niet een beetje decadent om je neus op te halen voor deze bende? Ik heb zelfs water gekookt in deze troep. De zin in koffie was ook grotere dan de aversie.
Ik heb vannacht uitstekend geslapen. 8.30 uur. Mensen die dit blog volgen weten dat slapen wel een ding is voor mij. 8.30 uur geeft ook aan dat de dag gisteren wel heel zwaar was dus. Al was ik niet geheel afgeserveerd toen we op de camping kwamen. In ieder geval zijn we droog vertrokken. Dit is de eerste paar uur ook zo gebleven. Na een stop bij 25 km hebben we inkopen gedaan. Fromage blanc, appel pinda’s chocola, tomaat en brood. Genoeg om de dag doorverwezen komen. We konden zelfs voor twee keer yoghurt maken. Dapper fietsten we verder. Een mooie glooiende akkerbouw omgeving. Graan bieten en zonnebloemen. Prachtig staan deze in bloei.
Dan begint de regen. Korte heftige buien. Soms zelfs met onweer. In zo’n glooiend landschap met in heinde en verre niets om te schuilen, wel hopeloos.
Een keer stonden we net onder een viaduct. Et kwam een tegenligger aan en deze stopte. Maakte uitgebreid een praatje met ons, de hoeveelheid auto’s achter hem vond hij geen probleem! Hij was chauffeur geweest en reed altijd op Nederland. Leuk om zo weer een verhaal te horen.
Langzamerhand moesten we ook flink klimmen. Met onze regenjassen aan best een ding. Zondet regen je nat, met dan zweet je als een otter. De hadden zijn 11 jaar oud. We hebben ze cadeau gekregen bij ons 25 jarig onderwijs jubileum. En voor goede tekenaars, 36 jaar, nu, ware hen niet dat door omstandigheden hebben dit jubileum 2 jaar later is gevierd door ziekte van collega’s. Ja, we hebben wat met jubilea. Altijd kont er iets tussen of gebeurt er iets raar. Met ons trouwen had ik mijn enkelbanden gescheurd. Met ons 25 huwelijksjubileum zatten we met het gezeur van dr vorige school. Door Corona ging ons 35 jarig jubileum niet door. En zo is er altijd. Iets.
Maar over de jassen, we dragen ze best veel en doen het nog steeds goed, als zijn ze wel inmiddels veel te groot! Maar dat is niet erg, zo kan je er altijd in de winter iets onder dragen.
Rond 5 uur komen we op de camping. In het stadje Mouy ervoor hadden we nog gauw een yoghurtje gegeten, we kregen er een hoosbui. We konden gelukkig net schuilen in een nis bij een huis.
Op de camping had het ook al geplensd. We konden zo zien, waar we droog onze tent konden opzetten. De nieuwe hoes van de tent bleek niet waterdicht. De hele tent nat. Optimistisch zetten we hem gauw op om het te laten drogen. Een illusie. Het regent niet hard een plensbui, maar gestaag een goede buit voor een droge tuin, om het niveau te duiden.
Zo blijft het wel 2 uur regenen. We zijn te nat om in de natte tent te kruipen. We besluiten om als het iets droger wordt buiten te beginnen met koken. Alles wat nat kan worden, mag worden, staat op de natte picknicktafel. Het is nu niet leuk meer. We balen. Natte tent, natte jassen en alles gewoon nat. We hadden ook al pech net met de winkel. Deze bleek er niet meer te zijn. Bij een vaag buurtsuper beheert door een Turkse meneer weet ik geitenyoghurt en tomatensaus en groene bonen te scoren, samen net een appel en een banaan. Het wordt een sober mail.
Met een restje pasta en de gescoorde spullen maken we in de regen er een lekker prutje van. Samen met nog wat geraspte kaas, die nog ergens in een tas zat, maken we iets warms. In de stromende regen zitten we aan de picknicktafel en nuttigen we dit maal. Met brood vegen we op z’n Frans de ergste tomatensaus van het bord af. Ik merk dat Manlief het helemaal heeft gehad. Er is geen warm water en geen afwasplek. Gelukkig hebben we wel onze waterkoker en maken warm water voor de afwas in de regen. Gelukkig neemt dan de regen af en kunnen we alles droog inpakken, al hebben de lucifers het niet overleefd.
We merken dat we de enigen zijn die gebruik maken van het toiletgebouw. Ik span een waslijn in het gebouw en daar hangen we de natte pruttel op. Er is niemand te zien en ik ontdoe me van alle natte zooi en spring onder de douche. Manlief doet het zelfde. Als ik klaar ben spurt ik in mijn nachthemd naar de tent en installeer de bedden. We liggen nog niet of de regen stopt. Nu dit blog bijna af is. is de tent droog. Het is 21.30 uur. Beddengaanstijd voor een fietskampeerder.
Morgen maar hopen dat de regenjassen en de fietsbroeken droog zijn. Deze dagen trekken wel een stevige wissel op je humeur!!
Km 85
Diner pasta met groene bonen
Weer regen
We vragen ons onderweg van alles af. Ik noteer de vragen en thuis zoeken we het wel uit.
Kennisvraag: hoe ziet het nest van een reiger eruit? De ooievaar kennen we, maar van de reiger geen idee..
Filosofische vraag: Wat maakt dat mensen hun afval onderweg zomaar aan de kant van de weg gooien?
Reacties
Een reactie posten