Dag 4 Van Tournai naar Awigth( dichtbij Cambrai)

Wat een luxe! Hier te liggen, hangen op een zacht bed, na een lang kwartier in een sputterend bad. Het zou vandaag regenen, maar we hebben denk ik 3 druppen gehad of zo. De voorspelde regen bleef uit. Nu zitten we dus niet voor ons tentje, maar bij een B en B. Lekker voor een keer. Door de jaren heen hebben we natuurlijk de nodige accomodaties gehad. Dit is een echt Frans huis. Een bungalow met, volgens de eigenaresse, een Engelse tuin. Inderdaad de tuin is prachtig. De kamer is keurig. Maar het huis is een volgestapeld pakhuis. Niet smerig of zo, maar gewoon vol. Mevrouw had zoveel strijk toen we kwamen. Het leek wel een strijk centrale of zo. De kamer is klein, maar schoon. Het bad was heet. Prima toch. Morgenvroeg een ontbijtje. 
We hadden geluk vanmorgen, want de tent was droog. Geen dauw. Morgen geven Weeronline weer buien aan. Maar tegen de avond droog. Als je dan een tent op moet zetten, is het fijn dat je tent droog is. Waar we morgen naar toe gaan?  Of geen idee. Door deze manoeuvre, zijn we even van ons pad zullen we maar zeggen. De eerste camping is 60 en de volgende 105. Wat moet je dan kiezen? Het is wel bergop, nou vooruit, heuvel op, heuvel af, maar ook dat is wel heftig. Mijn Fitbit deed het vandaag niet. Maar op die van Manlief stond een gebruik van 2600 kJ  oor deze route. Dat denk ik ook wel, gezien de vermoeidheid. 
De route was niet zo mooi. Door oude industrie gebieden, verlopen mijnstadjes, langs kerncentrales en armoedige dorpjes. Al met al had deze troosteloosheid ook een bepaalde schoonheid. Je kunt niet leven in een land zonder energie en industrie. Ook dit is goed om te zien. 
Mensen vragen me wel eens kost he5 geen moeite om elke dag te schrijven? Geen enkele moeite. Hoewel de invulling van de dagen gelijk zijn, opstaan, inpakken, fietsen,  eten, fietsen is er genoeg te zien en te over denken. Er gebeurt meer over de dag heen, dan dat ik ooit in een dagblog kan beschrijven. 
Dus elke keer is er een highligt. Vandaag fietsen we langs een afschuwelijk smal betonnen pad direct langs het water. Normaal zou ik er niet over s rijven. We zeiden tegen elkaar, maar goed dat we bijna nooit vallen. Je zult hier maar vallen...... nog geen uur later maakte Manlief een val in een gelukkige droge sloot. Niets kapot, alleen zijn shirt vies. Ik reed voor en volgens Manlief heb ik de neiging om steeds te stoppen met fietsen. Nu herken ik dat niet zo, maar het zal. Dus hij komt met zijn voorwiel tegen mijn achterwiel. Ik merk niets van de valpartij, maar hoor wel het gemopper en zie over mijn schouder Manlief uit de sloot klauteren. Het zou ons maar gebeurd zijn beide de betonnen kade....
Onderweg zien we dus van alles en vragen ons ook van alles  af. We zien twee terug naar een avond geweest van Daan Rovers. Zij is filosoof. Volgens haar is filosoof en de waarde van filosofie dat je zaken van alle kanten bekijkt en je daar vragen bij stelt.Met name vragen waar niet direc een antwoord op te vinden is. Zijn die antwoorden er wel, dat zijn het kennis vragen en anders praat je dus over filosoferen. Nu zijn Manlief en ik vanuit onze roots hier niet zo mee opgegroeid, maar ik denk dat als je veel reist, vanzelfsprekendheden, minder vanzelfsprekend zijn of minder worden. Wij kunnen uit een  milieu waarbij de waarheid vast stond. En dat het geloof alle zekerheden hebben gaf die een mens nodig zou kunnen hebben. Gaandeweg het leven leerden we met vallen en opstaan dat er ook andere inzichten zijn.
In Frankrijk is gekozen voor kernenergie. Mensen vinden het hier geen probleem. De huizen staan nog geen 100 meter van de centrale af. In hun Backyard zullen we maar zeggen. Er is bijna geen CO2 probleem. Wat is dan de juiste keuze? 
Daan Rovers zegt dat de belangrijkste opdracht van het onderwijs is, dat kinderen leren te kiezen voor het goede. Wat is dan het het goede? Kernenergie? Niet meer vliegen? Geen plastic gebruiken? Maar op vakantie wel, want dan is het wel handig? Niet gebruik maken van het ligbad in de B en B?
Wat we wel weten is dat te veel spullen niet gelukkig maakt. Zie de mevrouw van de B en B. Komt door haar eigen spullen niet heen. Maar we kunnen de hand ook in eigen boezem steken. Wat hebben we het druk met het opladen van de alle spullen: 3 telefoons, mijn iPad, fietscomputer, 2 powerbanks. En alles was vandaag leeg. Wat een gedoe! Het enige wat het gewoon deed was mijn gewoon kilometer teller. 25787 km. Dat ding zit gewoon, standaard op mijn fiets en doet het altijd!
Morgen weer een dag. Waar deze ons brengt? Volgens Daan Rovers begint een filosofische vraag altijd met “Wat maakt.....” misschien moet ik dus de vraag stellen... “Wat maakt morgen de dag tot een Camino dag?”
Ps. Als je als lezer afvraagt wat een sputterend bad is? Dat is een bad met bruisstralen die niet gericht zijn in het bad maar over de rand van het bad stralen en in een ommezien de Franse behangen badkamer tot grote ergernis van Manlief tot een waterballet om tovert. (Ha,ha,ha)
Weer: zon niet te warm
Diner: pasta salade 
Km: 77