Het was me het dag je wel! 105 km. Zon, warm. Ik had een katoenen blouse gekocht met lange mouwen. Elk jaar overvallen me de dagen en verbrande armen is dan het resultaat. Nu alleen maar verbrande oren. Ik heb een paar uur gefietst met de handdoek over mijn benen. Dus die zijn gespaard gebleven. 
Het is even wennen. Fietskamperen staat en valt met routines. Anders ben je de hele dag aan het zoeken. En aan het afstappen en opstappen. De start had wat hobbels. Waar ligt alles? Hoe werkt de gps en hoe het route boekje. Waar laten we ons door leiden? Manlief is onverbiddelijk, de gps geldt. Jammer, want daardoor mis je een hoop info die staat beschreven in het boekje. Het loopt toch niet helemaal gelijk.
Na 105 km zitten we op de camping die duidelijk betere tijden heeft gekend. Dit mag de pret niet drukken. Afgezien van de muziek van de buren, een stel motorfanaten met een camper, is het idyllisch. Onder een notenboom staat een picknickbank. De avond zon schijnt met de laatste stralen door de takken. We zijn gedoucht onder een straal waar je bijna mee wegspoelde, samen, want ik had gedoe met het muntje en het nummer van de douche, maar heerlijk heet. Met een shampobar. Een stuk shampoo zeep. Raar, vroeger hadden we altijd stukken zeep. Helemaal uit het geheugen weg. Het geeft geen afval. Thuis maken we onze flessen op en gaan dan over naar de bars. Samen met de houten tandenborstels zijn we eco onderweg. Ook heb ik een blok Marseillezeep als wasmiddel. Maar dat gebruik ik al jaren. Werkt prima en thuis maak ik er zelfs wasmiddel van. Spot goedkoop en geen afval.
We hebben gekookt, pasta met tonijn en tomatensaus, stukjes komkommer als salade en meloen toe. Onderweg hebben we boodschappen gedaan. Hoewel de frietjesbrood/ cake heerlijk was, is alleen frietjescake ook een beetje veel van het goede. Boodschappen doen vraagt veel tijd. Daarom gelijk maar avondeten gehaald. En dat was maar goed ook. Zoals altijd zat het venijn in de staart. Het fietspad lag er uit. Er was een wegomlegging. Maar met een route boekje en geen aangegeven route is dat best een ding. Na wat gepuzzel zijn we maar rechtstreeks naar de camping gefietst. 6 Km vanuit Aalst. Het dag totaal is 105 km. Ik moet het bezuren met een blaar. Vervelend. Manlief heeft een speciale zalf voor zere billen en daar heb ik rijkelijk de boel mee besmeert. Morgen zonder onderbroek, zo de fietsbroek in, zegt Manlief. Ik vind dat zo’n gedoe. Dan moet je steeds je fietsbroek wassen. Wassen is niet erg, maar drogen van zo’n ding is een ramp.
Ik had thuis al twee keer een route gemaakt. Eerst fietsen vanuit huis. Toen fietsen vanuit Breda. Wat ik gedaan heb, weet ik niet, maar het klopte niet. Er staan plaatsen op, die niet eens op de route liggen. Net nog maar weer eens gekeken. We proberen routes aan te houden van rond de 80 , 90 km. 100 Km met 25 kilo bagage is wel een hele trap. Het was gelukkig nog vlak, maar we hadden vandaag ook zeker 20 km met vals plat. Dus wel flink trappen. Ik denk dat we over 10 dagen in Never zijn. En vanaf Never is het, zonder rustdag in 12 dagen weer naar huis,
Inmiddels komen de rookwolken van de barbecue boven de heg uit onder het genot van Ierse volksliedjes. Bezinning is hier ver te zoeken.
Hoewel de route een Pelgrimsroute is, was er nergens een kerk met een stempel. Jammer. Nu hangt het pelgrimsgevoel ook niet af van een stempel. Maar we genieten altijd zo van het Camino gevoel en de bezinning die erbij hoort. Maar dat maak je ook zelf. Het is in ieder geval heerlijk om te kunnen fietsen zonder zorgen. Ik maak me wel zorgen om onze oude hulp, maar daar kan ik niets meer aan doen of veranderen. Wat ik kon doen heb ik gedaan. Nu moet ik het laten gaan. Maar er zijn geen werk dingen. Geen plein, geen verbouwing, geen ontslag, geen nieuwe leerkrachten. Alleen Corona perikelen. Maar daar kan ik ook niets aan doen. Hoewel ik hier de indruk heb in de steden, dat Corona ver weg is. We blijven door het gedoe over de verkeerde route wel een extra nacht in België. We moeten een of ander formulier in vullen. Dat kan je van internet downloaden. Dan komt goed.
Van 100 km word je mee. Dus hoewel nog maar 21.15 uur breken we op en gaan we naar bed. Morgen weer een dag.
Reacties
Een reactie posten