Mijn fiets en ik of toch Camino Amethist? Dat is nu de vraag. We zijn op fietsvakantie, maar we fietsen de St. Jakobsfietsroute. Het had veel voeten in de aarde, maar we fietsen. Vorig hebben we wel gefietst, maar door de Corona in Nederland. Was ook heel mooi eigenlijk. Toch keken we hier rijk halsend. naar uit. Tot de bijna laatste dag twijfel of we er goed aan deden. Maar we zijn op reis. 
We willen zo min mogelijk gebruik maken van openbaar vervoer. Daarom was het plan om vanuit huis te fietsen via de St. Jacobsfietsroute tot Orlean en dan via Langs oude wegen terug via Maastricht. Het plan was eerst anders. Beginnen via Limburg en dan westelijk terug. De oostelijke route is heuvelachtiger en daarom vlak heen en heuvelachtig terug. Dan zijn we getraind. Ongeveer 2000 km. Gelukkig dat we deze keuze gemaakt hebben. Via Maastricht was in verband met de wateroverlast niet handig. Ook de durfden we de pontjes in Nederland niet aan. Daarom toch maar met de trein naar Breda. Dus vanaf dat punt hebben we vandaag de eerste km genaakt. 36 km wel te verstaan. Maar vanuit huis fietsend naar Zutphen, met de trein, toen weer fietsend(mooie route trouwens) naar hier.
De camping is druk en lawaaiig. Er is wel gelukkig een prachtig zwembadje, waar ik nog even 40 minuten heb gezwommen. Het weer is gewoon heerlijk, zon en niet te warm. Super. Nu ik schrijf is het zelfs fris en ik zit onder de slaapzak.
We weten natuurlijk niet wat ons allemaal te wachten staat, maar we hebben er erg veel zin in. Door de Corona hebben we veel en vooral anders moeten werken. Het digitale werken maakt dat je altijd aan staat. En de laatste weken van een schooljaar zijn altijd druk. Gelukkig geen verbouw en geen wisselingen in het team. De mensen hebben het super gedaan. Wel was het door het Nationaal Onderwijsplan druk op school en ik heb eigenlijk voor het eerst alleen de hele jaarrekening door de accountscontrole geloodst. Ook dat was niet simpel, maar is goed gelukt.
Knikkebollend hang ik boven de IPad. We gaan zo plat. Morgen hebben we een lange dag voor de boeg.
De eerste camping is te dichtbij en de tweede wel erg ver. Ook moeten we binnen 48 uur door België zijn. Dat betekent dat we wel even flink moeten buffelen. 99 km moeten we en dat voor een tweede dag. Best heavy.
Voor vandaag had Manlief wraps gemaakt en yoghurt en we hadden salade in een pot mee. Voor morgen heb ik een groentekoek met overgebleven frietjes. Dan hoeven we bijna geen tijd te besteden aan boodschappen doen. Kunnen we flink kilometers trekken en hoeven we geen boodschappen te doen. Dat houdt altijd zo op.
Van de laatste schooldag bleven verschillende zakken met friet over. Ik heb een mee naar huis genomen. Eigenlijk wilde ik ze allemaal wel mee. Maar daar kunnen we niet tegen eten. Ik vind het zo’n verspilling. Wat zonde van de grondstoffen. Zaterdag heb ik we frittata van gemaakt met courgette en kool. Maandag hebben we er rösti van gemaakt. Met ui en paprika en champignons en ik heb gisteren een cake gemaakt van frietjes, courgette, ui en wortel. Heerlijk.
Van aardappels hebben we niet zulke vaste benen. Maar he5 is niet anders. De koelkast is leeg(en schoon). De vriezer staat aan, want ik heb teveel restjes. We konden er niet tegen eten.
We zien op reis. Het huis schoon, werk af, tuin netjes. De eerste etappe gedaan. We zien wel wat op ons pad komt. Een Camino is een bezinningstocht. De eerste opdracht ligt er al” Hoe ga je om met de krapte aan stroom en internet?” Best een uitdaging voor ons. Ik geef het eerlijk toe.
Reacties
Een reactie posten