Vandaag was het een ouderwets heavy dagje. Stevige wind, 82 km gefietst en nog twee musea bezocht. Dat is zo leuk van de museumjaarkaart. Je gaat even naar binnen. Je hoeft niet te denken als iets je niet zo interesseert, zonde van het kaartje enzo. Ook ga je dan wel ergens naar binnen, wat niet zo je interesse heeft. Je kunt “gratis “ naar binnen immers. Zo ook met het Jopie Huismanmuseum in Workum. Zelf nooit zo uitgezocht, maar nu naar binnen geweeest. Wat een verrassing en wat was het interessant. Een autodidact, schilder van aardewerk en later voddenboer. Van oude onderbroeken en schoenen heeft hij zulke mooie schilderijen gemaakt. Ik kende zijn verhaal niet, maar door de audiotour krijg je alles goed mee. Wat interessant! En wat is Workum een leuke stad. Nu geen tijd voor alle winkeltjes. Jammer. Ook een prachtig natuurwinkeltje, met allemaal hergebruikte spullen of eco stijl. Allerlei soorten zeepjes en zo. Ik moet nog eens een reisje maken en dan alle elf stadjes bezoeken.
Rond 8.30 uur zaten we, dik ingesmeerd in de zonnecrème op de fiets.meen straffe wind en een heldere zon. Met per en zonnebril gewapend voor de zon. De eerste echte keer in deze vakantie dat het zulk zomerweer is. Na 2 uur zijn we in Workum. Onder een boom vinden we een bankje en is het tijd voor ons ochtend yoghurtje. Wat een verschil met de vorige keer. Wat een mensen! Je hoopt je niet aan te melden voor het mensen en we konden er in. Er mogen 30 tegelijk in het gebouw zijn en dat was nog niet zo. Het museum was dus prachtig.
Dan fietsen we door naar Hindeloopen. Ook daar een museum. Ik vinden de stoffen van de klederdracht zo mooi. In Hindeloopen hoort bij de dracht een lange open jas. Deze stofjes zijn meestal met veel rood. Erg mooi. Allerlei fleurige stofjes bij elkaar., rood en met veel bloemenpatronen. Ik heb ook nog gekeken bij de plaatselijke stoffenwinkel. 30 euro per meter. Te duur om zomaar op de binnendoor mee te nemen, als je geen plan hebt.Je kunt ze ook via internet bestellen. Dus als ik wat wil, moet het maar zo bestellen.
Dan rest ons nog zo’n 40 km. We fietsen langs de kust. Het is prachtig. We halen een groep vrouwen en meisjes in die een buitenrit maken. Best wel link. Niet elke ruiter heeft zijn paard in bedwang.
Nooit geweten trouwens dat er hier overal strandje zijn. Veel mensen genieten van de zon en de warmte. In Lemmer is het hek van de dam. Van Corona heeft hier nog niemand gehoord. Hutje mutje op het strand. Wat een drukte....
We halen een kop koffie bij een vriendin. Erg gezellig en we babbelen even bij. Zij heeft ook een fietsvakantie gedaan rond het IJsselmeer. Heeft hier heerlijk van genoten. We horen haar verhalen aan. Kamperen is geen optie voor haar. Maar zo met B en B, prima te doen.
Dan gaan we gauw naar een buurtsuper. De grote winkels zijn verder weg gehelen. Eerlijk gezegd vinden we het nu wel welletjes.
Gepaard met yoghurt, uiteraard, banaan, appels, doperwten, champions en tonijn gaan we dan richting camping. Het is een waar feestje. Was onze vorige camping mooi, deze is misschien niet mooier, maar wel praktischer. Onderweg zijn we verschillende campings tegen gekomen met bordje”vol” . Daar doen ze hier niet aan. Voor fietsers altijd plek. We staan op het veldje bij een stacaravan die leeg staat. Onder een parasol met een tuinset. De douches zijn heerlijk warm. Er is een koelkast en een recreatie kamer, waar we nu nog even mugvrij zitten. . Zo lux. Door het gedane bezoek zijn we laat en rond 21.00 uur is het eten achter de rug. De yoghurtjes staan klaar voor morgen, evenals een pasta salade. Een van mijn favoriete gezonde de recepten voor onderweg is pasta met diepvriesdoperwten en zalm of tonijn. Gewoon smullen. Zo eenvoudig en zo lekker. Met een salade met een Sint Jacobus appel van de camping eten we weer fantastisch.
Ik ga nog even lekker verder met mijn netjes hakerij. Er passen precies 3 uit een bol, met wat gepuzzel. Gewoon een nutteloze bezigheid, maar leuk voor in de vakantie. Ik hoorde trouwens dat het erg goed is om dit te doen terwijl je luistert. Je neemt dan beter wat er gezegd wordt op. Dat zou juffrouw Bruins, mijn oude didactiek juf moeten horen. Zij had zo de pest in als wij tijdens haar lessen aan het breien of haken waren.
Reacties
Een reactie posten