Ik weet niet hoelang ik aan dit blog kan werken, want we hebben bijna geen stroom meer. Nergens een stopcontact in de buurt, waar je de iPad in kunt doen en dan ook nog kunt werken. Maar goed. Fietskamperen is een weg met gekozen hobbels, zullen we maar zeggen. We staan nu voor de tweede dag op dit schattige campinkje. Wel een camping met veel muggen. Dat is fijn, want dat betekent veel vogels, zullen we ook maar zeggen. Daarom zitten wij nu binnen in de oude deel. Er is een barretje gemaakt en een soort receptie. Kinderen kunnen er overdag spelen en maken er een bende van. Ik besteed 5 minuten aan de bende en we zitten enigszins ordentelijk.
Gisteren had ik over de vijftiende dag. Ik dacht toen dat het al dinsdag was. Helemaal los van tijd en uur! Inmiddels, ondanks de kleine afstanden wel 1000 km gefietst.
Het leven van een fietskampeerder gaat niet over rozen. Vannacht kregen we weer een bui. Ik werd er wakker van. Gelukkig maar, want het lekte als een gek. Ik zag dat het precies op mijn matras lekte. Het drupte ook op mijn slaapzak. Dit is wel een van de ergste dingen die je kan overkomen bij kamperen. Uiteraard heeft net deze camping geen licht op de veldjes en dan lig en loop je in het pikkedonker. Slaapdronken maak ik Manlief wakker. Deze klimt uit de tent en en ziet wat er aan de hand is. Omdat we op een looppad staan hebben we zo min mogelijk haringen gebruikt. Door de regen raakte het buitenhoek het binnendoek en dan is het einde zoek. Manlief spant de tent opnieuw op en ik maak met de theedoeken de plas water droog op mijn matras. De onderkant van de slaapzak is veel natter. Ik keer het matras en ook de slaapzak. Kruip er weer in en hoop dat ik gauw weer in slaap val. Dan merk je er niets van. Inderdaad, eigenlijk ben ik gelijk weer vertrokken. Rond zeven uur word ik wakker en de slaapzak is al weer droog. De onderkant van het matras niet, maar die leg ik op zijn kant en droogt vandaag wel.
We zitten eerst een uur met koffie op de vlonder in de zon vlak bij de tent. Associaties aan het voorjaar doemen op. Ik zat toen regelmatig in mijn blootje morgens buiten Ik loop wel weer heerlijk op mijn blote voeten door het gras. Wat voelt dat geweldig. In yoga thermen zou je zeggen, dat ik aardig aan het “aarden “ ben. We genieten van de natuur, de families Meerkoet en het echtpaar fuut.
De plannen zijn vandaag richting Fries museum. Rond 9.00 uur zitten we op de fiets en om 10.15 uur zijn we in Leeuwarden. We komen langs een kringloop die dit voorjaar gesloten was. Het is bijna een galerie. Ik heb nog nooit zo’n leuke kringloop gezien. Een prachtig restaurant van meubelen uit de kringloop maar heel mooi gepimpt. Vanaf september zijn ze te koop in de winkel. Een hele afdeling met gepimpte meubelen en van oud materiaal gemaakte lampen. Er is een naaiatelier waarvan ze van oude spullen jurken en tassen maken. Prachtig. Van de vlaggen van het Frieslandjaar hebben ze 1500 tassen gemaakt en 120 jurken. Ik zie ook een prachtige spijkerjurk en ik mag een foto maken.
Dan moeten we ons haasten richting museum, want we hebben onlinekaarten voor 12.30 uur en die houden ze een kwartier vast. Ik race door de Jumbo voor yoghurt, banaan en een appel, broodjes en een paar plakken kaas. Ik krijg routine. We hadden natuurlijk geen salade ivm de escapade van gisteren.
Voor het station in de zon eten we gauw de yoghurt. Dan de fiets in de stalling en op naar het museum. Het is een schitterend nieuw gebouw. Met tentoonstellingen over de dijken, terpen, de Friezen. Maar ook het Friesoorlogsmuseum is hier gehuisvest. De tentoonstelling over de oorlog maakt het meeste indruk. Ik weet dat ik hoer met de kinderen van Harpel ook ook ben geweest. Het is prachtig en indrukwekkend, maar het is binnen zo koud. Tot op het bot verkleumd komen we om 15.30 uur naar buiten. De zon schijnt en op een bankje voor het museum waren we ons. We doen een dutje. In de zon is het warm, maar in de schaduw ijzig koud. We maken nog een rondje door de binnenstad. Eigenlijk moet je gewoon een weekend en dan beter plannen wat je allemaal wilt zien. Het is voor een dag te veel.
Het is al zes uur als we boodschappen doen voor het avond eten en dan nog een uur naar de tent moeten fietsen. Rond half acht maken eten. Het menu is ratatouille met rijst en salade. Er is een koelkast, dus we hebben eten voor twee kee gekocht. Dat scheelt weer werk. Het is hier prachtig, maar je wordt opgevreten door de muggen. Zelfs binnen.
Morgen proberen we of we in Franker wat kunnen zien. Het museum Eise Eisinga zal wel niets worden, maar we kijken wel. We kunnen ook nog naar Harlingen fietsen. Daar kunnen we ook nog zwemmen.Maar ik weet het niet. Ik houd erg van zwemmen, maar het is gewoon wel erg koud. Het lokt totaal niet.
Reacties
Een reactie posten