Vandaag was het een kort dagje fietsen. Maar er was veel te zien. We hadden geboekt voor de Menkema borg om 10.15 uur. Toen ik wakker werd meteen opgestaan, water gekookt, opgeruimd en aangekleed. Rond half 8 waren we klaar. De wind was gekeerd merkten we en er kwam een dreigende zwarte lucht aan. Dat is zo mond aan dit land hier. De luchten. Ze zijn zo weids. Maar nu ook zo zwart en dreigend. Als we de tent in de zakken hijsen, begint het te plenzen. Gelukkig is er bij de camping een overkapping, waar we snel met de fietsen onder gaan staan. Dat betekent lekker een koffietje en een poosje haken. Dat mag ik ook graag doen. Ik maak nu gewoon netjes. Het is bijna therapie. Elke keer 8 lossen en dan op het vorige boogje. Gewoon lui haken. Bijna mediteren. Na 20 minuten is het droog. Met een blauwe lucht en een gematigd windje gaan we richting Uithuizen. Het is hier echt het Hoge land. De zon schijnt inmiddels stralend en we hebben boodschappen gedaan, waaronder 2 broodjes gehaald. Voor dat we de borg ingaan nuttigen we in het zonnetje de broodjes. Samen met een paar heerlijke appels die we onderweg gevonden hebben. Ze lijken op golden delicius. Maar ze zijn veel kwetsbaarder. De smaak is voortreffelijk. We hebben er een stuk of 10. In de loop van de dag worden ze beurs, merken we.
De borg is erg mooi. Een prachtig inrichting. Er zijn maar een paar kamers, maar we zijn wel een uur binnen. De tuin ziet er ook geweldig uit. Ook daar zijn we zo een uur. Er hangen heerlijke zwarte bessen. Vol en rijp en niet geplukt. Ik kan het niet laten en eet er paar handen vol. Ik heb zelden zulke zoete zwarte bessen gehad. Wat een traktatie.
Dan eten we bij de fiets het yoghurtje met appels en havermout. Dan gaat de reis richting Warfum. We bezoeken daar het openluchtmuseum. Ook erg leuk. Geeft een mooi beeld van de geschiedenis van Groningen. Daar in d etuis staat een struik met rode bessen. Ook rijp. En lange trossen. Ook nog nooit eerder gezien. Dus die proeven we ook.
Er is een tentoonstelling over hoe musea depots beheren. Een depotbeheerder van dit museum ging met pensioen en las eerbetoon hebben ze van zijn werk een tentoonstelling gemaakt. Heel interessant. In Warffum doen we bij het plaatselijke Sparretje boodschappen. Gelijk ook maar voor morgen, want we hebben geen idee waar we naar toe gaan. Het kost best moeite op een plekje te vinden.
Dan gaat de reis door Pieterburen. Daar bezoeken we de kerk en een bezoekerscentrum. Behoorlijk afgedraaid belanden we op de camping. Erg grappige camping tegen de binnendijk aan. De “slaper” weer ik sinds vandaag. De camping mevrouw houd zich strak aan de regels. De helft van het sanitair is dicht. Ik snap er niets van. Nu gaat een geconsentreerde grotere groep op 1 toilet? Ik begrijp het gewoon niet. Families moeten samen douchen. Zo belanden Manlief en ik samen in een douche. Sinds onze verkeringstijd dit niet meer gedaan op een camping. Afgezien van een camping in voormalig Oost-Duitsland, waar geen waterleiding was. In een getimmerd hok boven een sloot met twee gieters met warmwater moesten we daar oom samen douchen. Was een dikke pret, weet ik nog. Midden in de natuur, met enkel een jutte zak als douches scherm.
Dit is een gradatie luxer, Maar deze heeft dus ook wat.
We maken een lekkere maaltijd en koken en bakken eitjes voor morgen, maken alvast de yoghurtjes. Dan is het ineens weer prachtig weer en we besluiten nog even naar de dijk te gaan. De slaper. Verderop ligt de waker. Dat is de nieuwe hoge dijk. Nog 4 km lopen. In de avondzon genieten we van de weidse luchten.
Op de valreep heb ik nog gauw even gewassen. De theedoeken waren zo vies. Na bijna vierteen dagen vakantie mag het ook wel. Gelijk de handdoeken gewassen en wat onderbroeken. Hopen dat het door de wind nog wat droogt.
De camping voor morgen is geregeld, we bedenken er een mooie route naar toe. Na nog even een venkeltheetje is de dag al weer lang genoeg.
Reacties
Een reactie posten