Gisteren was ik helemaal niet fit. Geen koorts of zo, maar erg misselijk en last van mijn buik. De vorige week stond in het teken van allerlei voedsel dat erg lekker was, maar waar ik eigenlijk gewoon ziek van wordt.
Het was wel even spannend of het dus zou lukken..... maar het ging. Als je 92 km fietst en vervolgens nog boodschappen kunt doen en hard lopend van de wc’s naar de tent voor de vaatdoek, dan gaat het goed.
Gisteren. Moest ik ook nog mijn ontslagovereenkomst tekenen. Vanuit het niets is het bedrijf waar ik nog een week voor werk dicht gegaan, om een faillissement te voorkomen. Na 16 jaar is met een pennenstreek een eind aan dit werk gekomen. Jammer, maar oor mij is het een dag. Er zijn ook mensen met een volledige week.
Het was prima fiets weer. Beetje zon, beetje wind... met een gematigd gangetje waren we om 15.00 uur op de camping. Tot mijn verrassing allerlei familieleden. Het is een kleine vriendelijke camping. Al jaren ken in deze plek voor familie bijeenkomsten. Het is niet een camping die erg opvalt of zo. Ik gokte er op dat er plaats zou zijn. Daarom had ik dit 14 dagen geleden geboekt. De tijd lijkt hier stil te staan. Koffie van een koffiezetapparaat, fontein in de kanovijver, trampoline en verder niks. Meer familieleden dachten hier aan, zodat we hier mij zusje troffen met man en kinderen en 2 oom’s en tantes.
De vakantie wordt ook wat anders dan anders. Normaal gaan we op reis met een route in ons hoofd. Nu hebben we ons tentje en de fietsen en that’s it!
Wat ons deze vakantie gaat brengen? We hebben een vaag plan, maar door de oprukkende Corona weten we echt niet wat het gaat worden.
Reacties
Een reactie posten