Het plan was vandaag een rondje Bargercompascum, Nieuw Dordrecht, Nieuw Amsterdam, Coevorden, Schoonebeek Zwartemeer. Het rondje is gelukt. De musea niet allemaal. Via een mooie route lekker in de zon zijn we naar Bagercompascum gefietst. Het Veenpark hadden we al eens bezocht en dat hoefde voor ons niet zo nodig. Ons eerste doel was museum Jans Brands. Om 11 uur ging het museum open en om kwart voor elf zaten we met ons yoghurtje en een kop koffie voor het museum. Heerlijk in de zon. En zoals altijd, op onze vakantie hebben we altijd last van 2 en soms 3 zaken:
1. We staan altijd onder/bij een lamp en dat merk je ‘s avonds pas als de tent staat,
2. Als we pauze houden wordt er altijd grasgemaaid of wordt de straat geveegd,
3. Er zijn vervelende jengelende of schreeuwende kinderen.
En ja, hoor. Zitten we bijna meditatief te genieten van het yoghurtje of een busje van een cateraar komt aanrijden, laadt met lopende moter spullen uit en in. Als we de laatste hap yoghurt nemen is hij klaar.
Voor ons gevoel een vaag museum, museum Jans Brands, een of andere verzamelaar. Het was dat hij in de museumjaarkaartgroep zit, anders waren we niet gegaan. Maar wat een prachtig museum. Jans is altijd op de boerderij van zijn ouders blijven wonen. Hij is nooit getrouwd. Hij verzamelde alles wat een mens zou willen verzamelen. Zijn lijfspreuk” Wat je weggooit komt nooit weer terug”. de man is inmiddels overleden, maar het is hem gelukt van zijn boerderij een museum te maken. Prachtig. Het woonhuis is nog net zo als toen zijn ouders nog leefden. Ik zag op een kaars in de woonkamer dat deze in 1988 50 jaar getrouwd waren. Ik denk dat zijn ouders ook niet hielden van modern gedoe, want de keuken zag er uit als in de jaren 50. Vele vrijwilligers zijn betrokken bij het gebeuren. We praten over alle kranten van 1825? tot heden. Allemaal ingebonden. Eindeloze boeken, porselein, munten, theelepeltjes en weet ik al wat niet meer. Een behulpzame gids leidde ons rond. Geweldig. 80 jaar en zo bevlogen. Er was ook een tentoonstelling over de bevrijding. “Wat zou jij doen?” Ook mooi gemaakt. Het leukste was de bevrijdingsoorlog. Ik heb er voor een leskoffer ooit ook een gemaakt. Het bezoekje van een uur werd wel twee uur.
We gaan langs de plaatselijke Coop voor brood en wat er op. Weer hetzelfde laken en pak als in Zwartemeer. Eindeloze voorraad witbrood, geen zakjes wortel of zwarte chocola. Wel een zak doppinda’s gelukkig. Natuurlijk is er wel wat groente en fruit, maar het wordt mensen hier niet gemakkelijk gemaakt om gezond te leven. Er komen 6 jongetjes aan op weg naar een zwembad. Er wordt foerage ingeslagen. 4 van de 6 jochies zijn te flink zwaar. De 2 liters flessen cola en de zakken chips en snoep worden onder de snelbinders geknupt. Het is al heel wat trouwens dat we kinderen zien. Je draait je hoofd om als je onderweg een paar waarneemt. Het zijn bijna bezienswaardigheden. Of alle ouders met kinderen zijn op vakantie of er zijn inderdaad gewoon geen kinderen. Volgens de campingbaas vergrijst het hier wel erg snel. Toch zien we onderweg nog wel scholen. Grote ook.
Toen moesten we racen om in op tijd in Coevorden te zijn. Er is ook nog een fikse wind. Nieuw Amsterdam schrappen we van het lijstje. Wel fietsen we langs de ijsbaan van Veenoord. Daar worden, altijd als er ijs ligt, de eerste schaatswedstrijden gehouden. Je moest reserveren in Coevorden, dus ik bel dat we later komen. Inmiddels hebben we al 50 km weer op de teller staan. Om 15.15 uur arriveren we in Coevorden.
Het museum, let wel: het Stedelijk Museum van Coevorden!, gaat over wapentuig. Als eerste zie je een film over de stad. Wat een drama! Van oudsher ligt de stad in een hoog gebied, vandaar dat er een vestingstadje ontstaat. Alleen maar oorlogen! Hoe vaak Coevorden wel niet in de brand is gestoken. Ontelbaar. Als we van de film de trap af lopen glijd ik van de trapteede. Ik maak een wonderlijke schuiver en heb mijn arm, waarmee ik me vasthield aan de leuning, wonderlijk gedraaid. Het doet reuze zeer. Mijn sleutelbeen tot aan mijn oksel voelt beurs. Ik kan alles vastpakken, dus niets gebroken. Maar ik kan mijn arm slecht laten hangen. Nu met het typen rust hij goed op de tafel, maar ik denk dat ik de komende dagen flink spierpijn heb.
We eten nog een broodje bij het beeld van de ganzenhoedster in het Centrum. Er worden zelfs jaarlijks wedstrijden gehouden. Dan is het middels half vijf. Dan blijkt dat we nog zeker 35 km voor de boeg hebben. Nu gelukkig van de wind af, in de zon. We bewonderen de Duitse Jaknikkers, de Nederlandse ja, wat zal het zijn, geen ja knikkers meer, maar nu rechte pilaren waar wat op en neer schuift. Vanaf Nieuw Schoonebeek fietsen we door nieuwe natuur. Tegen een prachtige blauwe lucht. Wat een landschap, we tikken inderdaad de 85 km weer af.
Thuis maken we wraps en een salade. Onder gespetter van regen die net niet doorzet, eten we deze op. Weer een dag voor bij. Morgen vertrekken we richting Groningen, Onstwedde om precies te https://youtu.be/OWNabWhJXNo
Reacties
Een reactie posten