De negende dag Een mistige start

Km 96

Zwaarte 🚴🏻‍♀️🚴🏻‍♀️

Bestemming Pornic, bijna op het punt dat de Loire in zee komt

Diner pasta met spinazie en tonijn en salade

Camping⭐️⭐️

Weer ☁️☀️

De camping van gisteren was erg genoeglijk. Zeer eenvoudig, maar heel schattig. Ik ontdekte in een vaag schuurtje, dat daar ook nog een wasbak was met stroom. We hebben om 22.30 mijn powerbank er neergelegd. Het is wat gokken, maar de rest van het veldje zijn alleen caravancampeerders en die hebben  ‘s nachts geen behoefte aan een wasbak. Maar hoe vergeet je nou zo’n ding niet. Dat is altijd het punt. Je kunt moeilijk je fietssleutel er naast leggen. Ik heb de wekker  maar gezet en er goed bij bedacht dat ik dan mijn powerbank moet halen. Manlief heeft het zelfde uitgehaald op de plaats waar overdekte waslijnen zijn. Daar was ook een stopcontact. Nu hebben we beide de powerbank weer vol. Maar nu is hier heel slecht en sloom internet. Jammer, maar je kunt natuurlijk ook niet alles hebben. 

Manlief wast af en ruimt alles even op. Nou ja even? Als je ons kooktafereel ziet denk je dat er een explosie is geweest. Het komt voornamenlijk doordat in wel 4 tassen spullen zitten die we nodig zijn voor het koken. Vandaag hadden we pasta met diepvries spagettie met tonijn. Heerlijk! Maar misschien komt dat wel door de grote afstand fietsen en daarna nog een half uur zwemmen. Dan gaat er ook wel wat in natuurlijk. Ik moet nu snel het blog schrijven, want Manlief heeft het koud en wil vroeg naar bed. 

Opzich was het een heerlijke fietsdag. We begonnen met dauw en mist. Het was wel erg koud. Ik fiets dan met jas aan en als ik handschoenen bij mee had dan deed ik die nog aan ook. Manlief was heel dapper, want hij heeft vanmorgen zijn nog niet droge zweethemd aangedaan met daarover het ook niet niet droge fietsshirt. We hadden gisteren uitbundig gewassen, maar we zaten dicht bij zee en alles was gisteravond nog zeiknat. Daarom heb ik zo’n hekel aan wassen. De tent weegt/woog vanmorgen wel 5 kilo meer. Hij is wel zo weer droog. Als we ‘s avonds op de camping komen en het is droog, dan is de tent binnen 2 minuten droog. Maar als alles regent.... dan wordt het een hotel.

Vanuit de mist vertrokken we weer door een duinlandschap. Met heftige klimmetjes. Kort maar heel hoog. Wel goed te doen, maar als je er verschillende achter elkaar hebt, is het best zwaar. Eigenlijk moet je je goed laten uitrijden, dat scheelt weer bij het klimmen. Maar dat kan hier niet altijd, omdat om de haverklap er een weg is. 

Na een uur splitst de route zich. Mijn boek geeft de route via zee aan en die van Manlief van de Garmin geeft het binnenland aan. Ik denk dat we  20 km zijn omgereden. De route van het boekje was ook niet zo geweldig, want het was een soort Afsluitdijk. En met dit weer natuurlijk niet leuk. Rond de middag trok de lucht open. We hebben de rest van de dag in de zon gefietst. Gewoon lekker warm. Rond Pornic na zo’n 85 km, daar waar de Loire bijna in zee komt, was er weer verschil tussen de Garmin en het routeboek. Manlief wilde de route van zijn Garmin niet, want bij Pornic is ook een soort landtong, en de Garmin geeft daarvan de hele kust aan. Wel 30 tot 35 km. Hij wilde ook niet de route uit het routeboek proberen, want het boekje is ouder dan de route van de Garmin. We kregen er bijna ruzie over. Als of je niet gewoon kunt fietsen van A naar B. Daar is toch geen boek voor nodig. We weten de plaatsen, dus zo moeilijk kan het niet zijn. Nu is enige nuance wel op zijn plaats, want je zit hier in een behoorlijke heuvelachtige omgeving. Dus daarmee loop je wel een risico. We zijn uiteindelijk naar de tourist information gegaan. Ook daar zijn we een beetje huiverig voor. Als ze zelf niet fietsen begrijpen ze niet goed het probleem van de route. Je treft soms mensen die zeggen: er ligt toch een weg... dat hebben we ook meegemaakt bij St Jean Pied du Port. We hebben het overleefd, maar het had niet veel over.

Het meisje dat ons te woord stond, begreep gelijk waar we het overhadden. De zeeroutes is nieuw. Hij is minder zwaar, maar wel veel langer. Nu maakt dat voor fietskampeerders niet zoveel uit. Als er maar campings zijn. We besluiten de oude route te nemen. Op een afstand van 1000 km kun je niet altijd  denken aan de mooiste uitzichten. Ze wist op de oude route ook een leuke camping voor fietskampeerders en gaf ons de tip om eerst boodschappen te doen. En het klopt, de camping is leuk en heeft een zwembad. De camping is klein en de Garmin kan de hele nacht opgeladen worden. Dat kan vaak alleen bij kleine campings, waar een receptioniste achter de bali zit die er zelf even aan denkt. Een opgeladen Garmin scheelt weer batterijen. Goed voor het milieu en goed voor de portemonnee. Elke dag 2 of 4 batterijen, is best veel geld. Bovendien moet je elke keer er aan denken om nieuwe te kopen. 

En ze hadden op deze camping ook wc papier per rol te koop. Ook niet geheel onbelangrijk. Als je erom verlegen zit, best een probleem. Een een tas van 12 pak is wat lastig mee nemen.

Het begint alweer kouder te worden. Ik maak er zo een einde aan. Wat een verschil in weer kun je dus mee maken. Het eerste jaar Frankrijk hebben we het zo koud gehad. Ik heb dagen in mijn lange broek gefietst. Vorige jaar hebben we het heel warm gehad. Ik heb dagen ‘s middag in bikini op de fiets gezeten. Te warm voor een fietsbroek. Nu zijn de ochtenden en de avonden heel fris. Maar overdag is het lekker weer. Wat een verschillen. Manlief wilde nooit naar Frankrijk, omdat hij dacht dat het er te warm zou zijn. Maar dat is dus vaker niet zo, dan wel zo. Ik moet mijn dikke sokken zoeken. Mijn tenen zijn inmiddels ijskoud.

We gaan vroeg naar bed, de inspanning vraagt zijn tol. Ik slaap wel 8 uur per nacht! Het is bijna 22.00 uur bedtijd.