Dag 28 Zomervakantie of winterkamperen

Km 100 

Zwaarte 🚴🏻‍♀️🚴🏻‍♀️

Bestemming. Equihen Plage bij Boulogne sur Mer

Camping ⭐️⭐️⭐️ 

Weer ❄️⛅️☀️❄️

Diner vegetarische nasi met pinda’s 

Wat weer een dag! Het is hard werken deze vakantie. We zijn vier weken onderweg, anders zou ik naar huis gaan! We gaan nu toch al bijna. Het is te koud. Tussen 12 en 5 gaat het wel, maar daarvoor en daarna. Vanmorgen leek het in eerste instantie goed. Ons tentje stond  achteraf aardig in de luwte. We hebben ontbeten op het bankje bij de receptie, heerlijk in de zon. Fromage blanc met appel, banaan, abrikoos, havermout en walnoten. Ik kijk er de hele dag naar uit. En als we een grote bak hebben, dan eten we onderweg nog een bakje, maar dan met pinda’s i.p.v. walnoten. Een Magnum is er niks bij. 

Uit voorzorg had ik mijn legging aangedaan. Dat was maar goed ook. Het was erg koud. Mijn weerapp zijn 12 graden, gevoelstemperatuur 11. Dat kwam door de zeer koude zeewind. Wat een wind. De app zei Windkracht 2, maar dat kan ik me niet goed voorstellen. Gelukkig wind in de rug, dat scheelt. We reden langs een prachtig natuurgebied. We zagen allerlei mensen met camera’s, ik wist niet dat er zulke grote waren. Het blijkt om de lepelaars te gaan. Om half negen ‘s morgens al drommen mensen achter een hek om te spotten. Inderdaad, op nog geen 5 meter afstand zien wij ze ook. Het zijn een soort ooievaars, maar dan helemaal wit met een platte snavel. Een mooi gezicht.

Gisteren hebben we zeehonden gezien. Was ik vergeten te schrijven. Gewoon met het blote oog. Een hele kudde. Lagen heerlijk op zandbanken in de zon. Of heet het een zwerm. Ik heb op Texel al een keer een gezien die op nog geen 5 meter afstand van mij zwom. Ik dacht dat het een zwemmer in nood was, met zo zwemmers badmuts. Bleek dus, toen ik dichterbij kwam, een zeehond te zijn. Was ook een bijzondere ervaring. 

De route was tot de middag prima te doen. Mooi vlak. Maar ik had eigenlijk niet met gerekend op klimmen. Staat niet zo expliciet in het boekje. Hebben we toch nog bijna 600 m geklommen en 100 km gedaan. Als je dan niet meer rekent op klimmen en je moet toch 5 klimmetjes in twee uur doen. Wel heftig.

Ik merk dat ik me niet meer kan opladen voor het klimmen. Qua conditie gaat het prima, maar het is gewoon erg zwaar met zoveel bagage. We besluiten na 95 km te stoppen. Een verkeerd besluit blijkt achteraf. Hoewel we een prachtig plekje hebben  met zicht op zee en de ondergaande zon. Maar de camping was wel 100 meter dalen. Dat betekent morgen vroeg 100 klimmen. Dan hebben we de eerste weer te pakken en op de route zijn er weer 4. Hij staat in de route boekje voor de eerste helft bij de categorie zwaar. Het laatste stuk is vlak, maar hij is weer 90 km. 

Willen we wat te eten hebben, moeten we naar het dorpje. En ja hoor, weer klimmen en wel twee keer. En terug weer hetzelfde. Hoewel we een mooi plekje hebben moeten we op de camping ook klimmen, want de tenten staan aan de top van de camping. 

Na het boodschappen doen hebben we op ons plekje nog zon. Er is een zwembad, met ook nog een binnenbad. Ik ben doel op zwemmen, maar het is me te koud. En dat is wat, want kou maakt bij mij voor zwemmen anders niets uit. Maar ik moet er nu niet aan denken. 

We zitten, wel met jassen aan nog tot 21.00 uur buiten. We koken voor  het eerst sinds dagen buiten. Menu nasi. Bij gebrek aan pindasaus doen we een handje pinda’s door het prutje. Samen met een hardgekookt ei. Voortreffelijk. We smullen er van. Manlief wordt zo mager, dat we hebben opgezocht hoeveel calorieën je mag eten als je 100 km fietst. Met een postuur van 70 kg betekent dat 30 cal per kilometer. Dat betekent 3000 boven op zijn 2500. Daar is bijna niet tegen te eten. Je moet het ook op kunnenen. Ik zou dan met 60 kg 23 cal per kilometer mogen, dus 2300 boven op mijn 2000. 

Een andere berekening gaat uit van het gemaakte aantal km per uur  en dat is 500/ 600 cal per uur. We hebben vandaag 7 uur gefietst. Geeft de zwaarte ook aan. Dat zou betekenen dat ik 3500 cal mag en Manlief 4200 cal. Daar is niet tegen te eten. Dus een blik bonen door de salade en een zak pinda’s helpen dan wel mee. We hebben nog nooit zo’n zware tocht gedaan. Maar de kou vraagt ook nog extra energie.

Tegen 21.00 uur  is het zo koud, dat we niet weten hoe snel we moeten afwassen en douchen. Ik kan met mijn tenen niet meer voelen of ik de slippers aan heb. Om kwart voor 10 zitten we gedouched en wel in de tent. Dat ik er nog zit is een wonder. De straal was zo hard, dat ik moeite moest doen om rechtop te blijven staan. Als ik hoofdluizen zou hebben, zijn ze nu allemaal dood.  Zo’n straal overleven ze gewoon niet. Hebben we eigenlijk overal vrij douchen, nu hebben we een systeem met een kaart. De douch was zo warm, dat ik, tegen mijn gewoonte in er lang onder heb gestaan. Echt, serieus ik moest me vasthouden aan het tussenschot, want anders zou ik niet rechtop kunnen blijven staan. Ik denk wel dat er mensen zijn die nu snel douchen, want het is geen doen.

Manlief wil slapen, dus ik stop. Morgen nog een serieuze fietsdag en dan nog een klein dag en dan zit het erop!