Dag 19 Een grote stad is ook niet altijd wat...

Km 80 
Zwaarte 🚴🏻‍♀️🚴🏻‍♀️ lichter dan de voorafgaande dagen, maar door de lengte regen en stad een pittig dagje
Bestemming St Benoît - des - Ondes
Camping ⭐️⭐️
Weer ⛅️🌧☀️
Diner Pasta

Vanmorgen weer we vroeg wakker. De camping is. Ol met Duitsers en Nederlanders. Dan is er een andere dynamiek op een camping. Veel meer kabaal en veel meer nachtleven. Om 2.30 uur heb ik nog mensen gehoord die nog voor de tent zaten. En in alle vroegte werd er al af en aan gereden.
Zag vanmorgen ook voor mijn ogen, terwijl ik wachtte op de waterkoker, wat s boom Aken is met de Franse slag. Een jonge man maakte met een emmer sop en een spons de wc’s schoon. Alleen de brillen. Daarna ging er een emmer water over de vloer en met een trekker alles schoon getrokken. De eerste de beste campinggast die van buiten kwam, we zitten op een duincamping, liet al weer sporen achter. Met het zelfde sopje werden de wasbakken en de spiegels gedaan. Voor het oog keurig. Super schoon. Met een emmer en een spons. Hij maakte er een foto van. Zal wel naar zijn baas moeten. 
We willen eigenlijk nog een brood halen, maar 15 wachtenden 8s me te veel. Het is me weer on de rug geschoten. Het ging  heel goed. Daarom wilde ik weer even planken. Dat is een minuut op de tenen en op je ellebogen staan. De rest van het lichaam als een plank. Dat ging nog niet super. Ik heb het moeten bekopen, met de hele dag pijn in de rug. Uiteraard ging het fietsen wel, maar het lopen is heel pijnlijk. 
Het was best een redelijke dag. Het bogon qua weer koud en bewolkt. Maar rond 10 uur trok het open en de jas kon uit. De route werd iets vlakker, dat is fijn. Hoeveel in een land als dit vlakke stukken niet voorkomen. In de ochtend hebben we lang een prachtige landtong gefietst, met mooie vergezichten over zee. Schitterend. Rond de middag moesten we met een veer over om in de stad St Malo te komen. Een belevenis. Een mooie veerpont voor wandelaars en fietsers. Maar door de wind en de golven fikse deining. Tijdens het wachten op de pont hadden we een fikse bui regen, maar wij hadden er geen last van, want we waren toch aan het wachten.
De grote stad St. Malo is een belevenis. Wat een toeristen en wat een drukte. We hebben het vesting gedeelte van de stad per fiets gedaan. Maar eigenlijk geen doorkomen aan. Druk met mensen en verkeer. Steeds klimmen en dalen. Dan moet je je hoofd er goed bij hebben. Dat is het platteland, waar je ook zo weer bent, een verademing. Het gaat super. We besluiten nog even door te fietsen. Maar helaas vlak voor de camping begint het te gieten. Gelukkig zijn we net bij een zelfservice punt van de verkoop van oesters en mosselen. Met een dakje er boven en eronder een picknick tafel. Daar schuilen we tot de bui over is. Na de bui blijkt de camping nog maar 2 km te zijn. Weer een mooi klein campinkje. We treffen het. We zitten bij de electriciteitkast. Met gewone stopcontacten. Je snapt het zeker wel. Alles laden we weer eens goed op. Powerbanks, telefoons en Garmin . Het is een leuk, keurig campinkje. Helaas spettert het en zo eten we voor de derde of vierde keer, ben de tel kwijt, binnen. 
Maar ook erg leuk is het dat tegenover ons familie Flodder staat. Moeder rookt alles geen sigaar, maar sigaretten. De rest is identiek. Alle vooroordelen over flodder families zien we hier voor onze ogen. Dikke vader en moeder, een horde kinderen. De oudste pubers. De jongsten een jaar of vier. En een hond. Met een oude cabriolet en een oud busje. Het busje heeft zichtbaar een zelfgemaakte ruit aan de achterzijde. Bevestig met popnagels?  Drie kleine tentjes, een met blauw afdekzeil. Twee verschillende tafeltjes, allerlei stoelen. Tuinstoelen, kuipjes, houten klapstoelen. De kinderen op croqs of laarzen. Lange haren en snottebellen. T’shirt met glitters. Met een Amstelbier parasol. Ze eten gezellig aan tafel en hebben veel lol met elkaar. In het busje ligt een 2 persoons matras. Met een grote bouwlamp. Boven de barbecue wordt in verschillende kopjes en potjes wat warm gemaakt. Ze hebben pret en dat is het voornaamste. 
We merken we dat ze ogen uit kijken naar ons.  Het gekrumel op de vierkante centimeter. Je moet wel niet wijs zijn, hoor ik ze denken. Ze zijn op vakantie. Maar he5 zal niet meevallen zo met wel 7,8,9 man. Terwijl ze niet eens een ruimte hebben waar je droog onder kunt eten. Wie weet het verhaal er achter. Ze zijn in ieder geval samen uit.

Reacties