Dag 12 Eindeloze gravel wegen...

Km 93

Zwaarte 🚴🏻‍♀️

Weer 🌤

Bestemming Josselin

Camping ⭐️⭐️⭐️

Diner pasta met rode uiensaus en tonijn

Vanmorgen werd ik weer wakker na 8 uur slaap. Een unicum voor mijn doen. Komt denk ik van de harde inspanning. De nacht was wel wat rumoerig, want de buurkinderen achter die voor het eerst kampeerden gaven wel wat lawaai. Huilen, roepen, een boze vader. Het was in het Frans dus de clou ontging me, maar de toon zei genoeg.

Het was een prachtige ochtend. We stonden onder bomen en keken op een stuk gras uit. De zon schijn op het gras en de dauw schitterde. Wat een mooi gezicht. Om de buren niet wakker te maken pakken we stilletjes op. Met een klei half uurtje zijn de spullen op defiets. We gang langs de toiletten coor het ochtend toilet en dan naar de ingang. Hier staan picknickbanken. Erg handig voor kampeerders zoals wij. Er k9mt nog een Franse man. Als mannen alleen fietsen zijn ze soms wat narchistisch. Geen groet kan er af. Zijn alleen gebiologeerd op waar ze mee bezig zijn en zien de rest van de wereld niet meer. Druk en driftig worden de spullen op de fiets gebonden. In de hand gauw een broodje...en zonder te groeten weg. Ik snij een alle rust de appel, abrikozen en de banaan in stukjes. Het is haast mediterend. De fromage blanc verdelen we over de bakjes en ik snijd de rest voor onderweg. Een dikke schep havermout erbij, lekker. Genietend eten we ons ontbijtje. Kopje koffie erbij en de magnesium tabletten. Relaxt en zonder mobiel. Het gaat geloof ik wel altijd over eten. Maar dat is ook erg belangrijk voor ons. Ik merk dat ik de dipjes die ik had in eerdere jaren helemaal verdwenen zijn. Ik kwam dan onder een te laag glucose gehaakte en was niet meer aanspreekbaar. Dat gaat nu prima. Verzuur ook bijna niet meer bij het snelle klimmen. We moeten wel pasta eten en flink brood, want anders zijn we beide een dweil.

Om half negen zitten we op de fiets. De route is eenvoudig. De korte hoge klimmetjes zijn er niet meer. Als er een brug is ga je aan de onderkant langs de brug. Elke 15 /20 km is er een klein stadje. Met veel pleziervaart. We komen ook als veel sluizen. Ik denk vandaag wel 15 gezien. De sluishuisjes staan er prachtig bij. Schitterende bloemenperkjes of bloembakken. De luiken van de huisjes zijn rood of  blauw geschilderd. Steekt mooi af tegen het grijze beton.

We fietsen vandaag 90 km en alleen maar langs het Kanaal van Nantes naar Brest. Inmiddels hebben we er 850 km op zitten. De eerste 2 dagen reken ik niet mee. Gemiddeld 85 km per dag. Voor alle lezers, de afstaand van Nantes naar Roscoff, dwars door Bretagne is ongeveer 600 km. Langer dan het Pieterpad. Dus Bretagne heeft de omvang van Nederland. Je kunt hier heerlijk fietsen. Op deze camping staan we op een veldje met wel 12 kleine tentjes.    Het is nog 3 dagen fietsen naar Roscoff. 270 km ongeveer. Maar wij gaan maar tot een grote stad Morlaix. Dertig km voor Roscoff. Daar splitst de route zich en volgend we de Kanaalroute tot aan Pann.

We zijn na een voorspoedige reis om 16.00 uur op de camping. Het is heerlijk fietsweer en in een lekker zonnetje eten we onze laatst fromage blanc. Tussen de middag hadden we nog wraps van gisteren. Heerlijk. Dat smaakt lekker zo onderweg. Er is weer een zwembad dus ik ga lekker zwemmen. Maar dan wordt het kouder als de zon niet af en toe schijnt. We douchen en maken eten. Vroeg vandaag, want we willen nog even in het stadje kijken. Het is een middeleeuws stadje met een kasteel in de stad en een prachtige oude kerk. Inmiddels schijnt de zon weer. De mensen zitten lekker buiten te eten. We lopen rond en komen bij een prachtige  kruidentuin. Je mag plukken wat je nodig hebt. We nemen wat munt mee om thee van te maken. Er staan tips om kruiden azijn te maken. Dat wil ik proberen als we thuis zijn. De lijst van proberen wordt steeds langer, ik wl ook wasmiddel maken, misschien gewoon badzeep, zelf yoghurt maken. Er is een soort die je kunt maken zonder koemelk. Dat zou een mooie  variant kunnen worden van de koemelk versie. We eten thuis inmiddels vegetarisch en we proberen ook om meer veganistische te eten. Maar mijn yogurt en mij eitje zou ik wel heel erg missen. Als je ziet hoe groot de wereld is en hoeveel mensen er op wonen en die willen/ moeten allemaal eten, dan moet er wel wat gebeuren. Anders gaan we het niet redden met elkaar.  Wij proberen zo duurzaam mogelijk te leven, maar dat is nog best wel een opgave. Maar goed, is er niet een spreuk, dat elke dag genoeg heeft aan zijn eigen beslommeringen? Nou daar laat ik het vandaag dan maar bij. .