Km 76
Zwaarte van de route 🚴🏻♀️
Diner Ratatouille met rijst
Camping municipale eenvoudig
Bestemming Marans
Weer 🏖
Het duurt gewoon wat langer voordat we weg zijn ‘s morgens. Je merkt toch dat ik minder kan met mijn vinger. Ook mijn rug speelt me dan parten. Vandaag wilde ik graag mijn mobiel nog even opladen voor we weg gingen. Dat kan in klusjes bij de receptie. Ik loop vanuit mijn bed met mijn nachthemd op aan er helemaal heen. Ben ik het muntje vergeten. Balen. Ik weer terug en toen maar met de fiets. Manlief had inmiddels de binnenboel ingepakt. Ik merk dat dat mijn vinger ten goede komt. Dat proppen van de slaapzakken in de hoes en zo kost toch de nodig kracht. Bij deze camping hadden ze een mooie overkapping waar we konden ontbijten. Erg praktisch. De velodesy, de route, die we fietsen is 1500 km lang. Dit stuk, wat erg goed te fietsen is, is erg geliefd. Er zijn veel verbindingen met de trein. Je kunt heel gemakkelijk een paar dagen fietsen. Je merkt ook dat de campings ervoor zijn ingericht.
Het was vandaag een heerlijke dag. Prachtig weer. Eerst wel even fris. De eerste km’s heb ik met jas aangereden. Maar vanaf 10 uur prima. Na het stadje Rochefort kwamen we eerst weer langs een soort kwelder of moeras gebied. Maar na een tijdje langs de kust. Niet dat je kunt zwemmen, want het zijn grote modderpoelen. Heel af en toe een piepklein stukje strand. Prachtige blauwe luchten, een grijze zee. Schitterend. Daarna belanden we in een klein vissersdorpje met kleurrijke huizen. Oranje geel blauw groen. Wat een mooie gezicht. We hebben een poos op de kade gezeten en koffie gedronken. Na de middag gaan we het binnenland een stukje in. Je kunt niet altijd de kust volgen, want overal zijn schiereilanden. De tocht langs het kanaal in het binnenland was ook mooi, maar de weg erg slecht. Maar met de wind in de rug en met een lekker zonnetje een heerlijke tocht. Aan de kust zijn veel campings, maar zo in het binnenland niet. De keuze is 75 of 100.We kiezen maar voor 75. Nog 25 km met een pijnlijke rug en een zere vinger wordt wat veel van het goede.
We zijn rond 15.00 uur op de camping. Een eenvoudige, maar prima municipal camping. Het gemeentelijke zwembad ligt er pal naast. Manlief vond in zijn tas nog een rol rijstwaffels. We eten deze met de laatste eieren, banaan en een tomaat. Na het fietsen hebben we altijd een beretrek. We eten wel 4 keer op een dag, soms wel 5 keer. Tussendoor eten we niets. Dat hoeft dan ook niet.
We doen een lekker wasje. De zon schijnt heerlijk en er is een zacht briesje. We hebben een blok Marseille zeep mee. Manlief kan niet zo goed tegen de geuren van de waspoeders en zo. Daarom proberen we dit maar eens voor onderweg. Het ruikt een beetje naar de ouderwetse groene zeep. Het is een zeep op natuurlijke basis. Na 15 minuten wappert het wasje ons tegemoet. Ik heb zo’n hekel aan wassen onderweg, maar met een flinke zon is het prima te doen.
Dan gaan we boodschappen doen. Er is een grote supermarkt. We denken ons hart op te halen. Maar het is een hele dure. De groente is bijna allemaal voorverpakt. Dat betekent dat je geen kleine porties kunt krijgen. De wortels gaan per twee kilo. Dat is te veel ons. De doppinda’s 5 euro voor een zak van kilo. Het weegt wel niks, maar is teveel om mee te nemen. Als afwisseling eten we vandaag ratatouille met rijst. Manlief moppert, want dat betekent lang koken. Maar volgens mij kan dit net zo als met de pasta.
Op de camping gekomen gaan we eerst even lekker zwemmen. Het is een redelijk zwembad en Manlief kan zijn 40 banen borstcrawl gewoon doen. Ik zwem banen, want ik ben bang voor botsingen. De botsing van gisteren ligt me nog vers in mijn geheugen.
Wat een prachtige dag. De zon, de mooie uitzichten, de stadjes, wat een mooi stukje. Wat een mooie dag, lekker fietsen, lekker zwemmen, lekker koken. We koken vaak laat, zitten dan breeduit op ons picknick kleed en snijden alle groentes. Manlief mist zijn wijntje wel, maar we drinken gewoon een extra kopje koffie.
Ik heb de rijst 5 minuten gekookt en vervolgens 20 minuten laten staan in het hete water. Prima gelukt. Mijn moeder zette vroeger de rijst altijd in bed na het koken. Ik zag op school een moeder die een soort “hooikist” had gemaakt van wol. Dat wordt een van mijn volgende objecten.
We maken een lekker prutje met prei, champignons, courgette, wortels en een blikje tomaten puree. Het resultaat is heerlijk. En we hebben een koude variant zonder tomaat, maar met gember en komijn voor onderweg morgen. En zo is de dag weer voorbij. Heb nog niet eens gedoucht. Dat doe ik ook maar niet meer. Ook het breien zit er vandaag niet in. De dag is voorbij. We gaan naar bed.
Inmiddels zit ik met mijn jas aan. De nachten zijn fris. Maar dan slaap je ook goed.
Reacties
Een reactie posten