Km 81
Zwaarte van de route 🚴🏻♀️
Diner pasta met erwten en ei
Camping 4 sterren municipal en maar 8 euro
Weer heerlijk zomerweer 24 graden en lekker zonnig
Plaats La Rochelle
Na een prima nachtje zitten we om 8 uur aan het ontbijt in het zonnetje. Een lekkere bak met fromage blanc met appel en banaan en een paar abrikozen. Je koopt dit in een literbak. We eten de helft als ontbijt en de rest nemen we mee voor onderweg.
Om half negen fietsen we weg. We fietsen pal naast de zee. Een mooi gezicht. Tevens de reden dat ik bij een bocht niet oplet. Ik knal bijna tegen een fietser op. We blijven beide op de been, maar mijn zere hand krijgt een oplawaai. Heel erg pijnlijk. Dat je je altijd stoot aan zo’n zere vinger. Maar ook mijn rug kreeg hierdoor een fikse knal. Vervolgens rijden we door een duingebied. Fikse heuvels, maar korte erg kort. Je hoeft bijna niet te fietsen. Maar het stuur vast houden is wel een ding. Van de knal heeft de fiets ook last. Er is een steeds een tik. Elke keer als ik trap horen we de tik. Manlief wordt er raar van. Hij kan erg slecht tegen zo terugkerend geluid. We proberen van alles. Andere versnelling, ik zit een poos achtero0 mijn eigen fiets om te horen of het aan het zadel ligt. Manlief draait alle schroeven aan. Niets helpt. Ergen vervelend. Na een uur komen we langs een fietsenmaker/fietsen verhuur. Ik heb wel vaker dat mijn zadel het begeeft. In mijn corpulente periode had ik jaarlijks een nieuw zadel nodig, omdat ik door mijn zadel zakte. Letterlijk braken de stangen in het zadel. Nu moet ik er ook bij vertellen dat ik altijd heel hard trap en dat gaat ten koste van het zadel. We besluiten om te stoppen en we verwisselen de zadels om uit te sluiten dat het aan het zadel ligt. Ligt het aan het zadel dan kan ik hier een nieuw zadel kopen.
Het is niet het zadel. Manlief sleutelt een uur aan de fiets. Resultaat bijna twee tikkende trap. Omdat we nu weten dat het niet aan het zadel ligt en ook niet aan de tappers en de versnelling, ligt het niet aan de bewegende delen. Dus geen erge problemen met de fiets. We durven gewoon verde te fietsen. Op zoek naar een bankje. Deze zijn hier bijna niet. Zo komt het dat om 12 uur op een parkeer plaats bij een slot op een betonranc het eerste kopje koffie nemen. En de de bak met fromage blanc. Mijn rug en vinger dus toch zeurderig pijn. Ik neem toch maar twee paracetamols. Het gaat wat beter, mar de weg is erg slecht. Alles rammelt an de fiets. Grote voordeel is dat we de tik niet horen. Je maakt je toch wel wat zorgen. Soms fietsen we ergens en zien we wel geen uur mensen. Het gebied waar we doorrijden is prachtig. Een delta van riet, maar ook kweekvijvers voor gamba’s. We zien een bever. Tenminste dat denken we. Manlief vindt dat hij ook op een rat lijkt, maar zo’n kolossale rat heb ik bog nooit gezien. Een bever lijkt logischer. En na twintig km gerammel en gedoe, belanden we op een zandpad naast een kanaal. Eerst heb ik het nog niet in de gaten, maar later ontdek ik dat de tik is gestopt. Heerlijk wat een rust. En daar hebben we een uur over gedaan om de tik te zoeken. Dan is het inmiddels 14.30 uur. Nog geen winkel gezien. We hebben we gekookte pasta maar er niets in. De boodschappen waren gisteren ook provesorisch en nu weer geen winkel. Van alle restjes uit de fietstassen maken we een salade. Tomaat, komkommer, noten, nectarine. Erg lekker. Samen met de laatst 3 sneden droog zuurdesem roggebrood met smeerkaas en komkommer is de tas, op een sinaasappel na, leeg. Nog steeds geen winkel gezien. We hebben er bijna 70 km opzitten. Dan komen we bij een dorpje met een bakkertje open is ik moet me inhouden zoveel lekkers...... We kopen er twee heerlijke broodjes waarvan we er een bijna gelijk op eten. Manlief ontfermd zich over het brood. In de fietstas voor toekomstige barre tijden. Ik vind eerlijk gezegd dat deze nu al zijn aangebroken. Maar hij is onverbiddelijk.
Het einde van de dag is inzicht. Een prachtig oud stadje met een groot maritiem museum. We zien de oude zeiljachten van een afstand. Kinderen mogen in de masten klimmen als in een klimbos. Erg leuk. Entree €19,50 per persoon. Erg veel voor een uurtje dat het museum nog open is. We besluiten om niet te gaan.
De camping ligt midden in de stad. Naast het conservatorium. Dat beloofd de hele avond muziek. Jammer genoeg is de school dicht. Het enige gepingel dat we horen komt van de ijscoman. Deze bezoekt de camping met een bus, evenals de pizzabakker.
We krijgen een beschut plekje. Het sanitair is prima. Gelukkig is er een winkel open. We kopen de nodige boodschappen. Wel drie keer zo duur als normaal. Maar de camping is zeer goedkoop, dan kan het wat hebben. En zo is het menu weer pasta met gepelde tomaten, bij gebrek aan een rode saus zonder suiker, diepvries erwten en gebakken ei voor de eiwitten.
Er is weer een tv ruimte en lockers om de mobiel op te laden. Wat wenst de vakantieganger nog meer?
Ps. Nog even een uurtje rustig breien. Fietskamperen is hard werken. 😉😉
Reacties
Een reactie posten