Km 80
Weer regen en af en toe droog, in de avond droog, maar koud
Camping gewoon maar met een tv ruimte
Diner pasta met doperwten
Bestemming 10 km boven Royan aan de kust
Zeer goed geslapen en werd pas om 8.15 uur wakker. Het was droog, maar volgens Manlief had het eigenlijk steeds geregend. Vandaar dat hij me had laten slapen en met mijn slaapmasker denk ik dan steeds dat het nog midden in de nacht is. 8.45 uur geslapen. Een unicum voor mij.
Ik weet niet wat er precies aan de hand was vandaag, maar zo vlug als het gisteren ging, zo traag ging het nu. We zaten pas om 10 uur op de fiets. Met een kletsnatte tent, in de regenjas. En we waren nog niet op weg of het regende al. Het is niet koud, alleen nat.
Ik heb het nog nooit gehad, maar het schoot me in de rug bij het uittrekken van de haringen. Ik kon bijna niet staan of bewegen. Ik denk dat het van het planken kwam. Ik doe elke dag even een paar oefeningen als ik wakker word. Ik had nu niet goed ruimte en bij het planken moet je je hoofd horizontaal houden. Dat lukt niet goed in verband met ruimte in de tent, dan ga je door je rug heen hangen. Manlief heeft me ingesmeerd met magnesium olie. Ik wilde geen paracetamol, want dan weet je niet meer of je pijn hebt of niet en dan doen je misschien dingen die je niet moet doen. Onze trainer Rob zegt dat je je niet zo druk moet maken over rugpijn. Dat is vaak spierpijn en gaat vanzelf weer over. Nu, om 22.00 uur is het wel minder maar nog biet over. Bij de klimmetjes die we vandaag hadden, voelde ik mijn rug goed, maar verder viel het mee.
Gisteren rook ik de hele tijd natte hondengeur of ongewassen mensen geur. Ik kon er niet achter komen waar de geur vandaan kwam. . Manlief had het het ook. Wij overal met de neus in, maar we konden het niet vinden. Ik werd er bijna oppasselijk van. Vandaag deedik de regenjas weer aan en gelijk rook ik het weer. Nu weet ik waar het van komt. De boord van de regenjas aan de binnenkant is van stof en die stonk...... we hebben de jassen al jaren, maar we dragen ze alleen in de regen. En in die jassen zweten we zo. En als we ze dragen worden de jassen nat. Maar gisteren droegen we de jas ook tegen de kou. Een regenjas was je natuurlijk nooit. Zowel de kraag van mijn jas en de kraag van de jas van Manlief,stinkt. Als het droog wordt en we hebben de ruimte en tijd dan moeten we deze kragen maar wassen. Dit is geen doen. Ik had het nog nooit eerder geroken, maar het is vreselijk.
De route vandaag is saai. We fietsen zeker toch 60 km in aangeplante dennenbossen. En met regen is dit saai. Er zijn veel fietsers onderweg. Meer dan vorig jaar. We fietsen een stuk dat we vorig jaar ook hebben gefietst. Vanaf Royan, waar we nu naar toegang, hebben we toen het binnenland weer op gezocht richting de Loire. We waren toen zo klaar met de eindeloze stukken bos. Vanaf Royan, naar de camping nu was alleen toeristisch strandgebied. Dat zal nog wel een poosje zo doorgaan. We verwachten dat als we de oversteek door Bretagne gaan maken dat het rustigere gaat worden. Ik hoop het tenminste wel, want .het is hier wel erg druk.
We ontdekten vandaag ook waarom het elke keer fout gaat bij de vele gaten en bulten in de fietspaden. Als je niet uitkijkt en je knalt door het gat heen dan kost het je spaken. Dus we proberen ze te omzeilen. Degene die voor rijdt wijst dan op het gat. Ik ontdekte dat als ik voor rijd, Manlief altijd door de gaten rijdt en als ik achter rij ik altijd toch door de gaten rij. Manlief moppert dan altijd dat het een lieve lust is. Ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat hij ook het vaakst last heeft van gebroken spaken. We weten nu hoe het komt. Manlief wijst mij de goede weg, maar ik wijs altijd naar het gat. Leek me logisch: pas op een gat. Dus ik denk dat hij naar het gat wijst en rijdt dan om het gat/ bult heen en vervolgens klap ik er toch op. Dat is toch wel een ontdekking na bijna 10 jaar fietsvakanties. Manlief wil nu dat ik wijs naar de goede weg. Maar met mijn dyslectische aanleg heb ik al zo’n moeite met dit soort handelingen. Dus ik fiets met een hand, moet dan denken aan het gat, als dat links zit en dan wijzen met mijn rechterhand naar de goede weg. Dat betekent mijn zere hand op het stuur en dan met mijn goede hand naar de goede weg wijzen. Ik kom er niet uit. Manlief snapt niet dat ik dat niet zomaar onthouden kan. Ik besluit om maar zoveel mogelijk achter te fietsen. Maar dan valt ook niet mee. Ik hoef dan wel niet te wijzen, maar moet me wel elke keer bedenken dat ik zijn aanwijzing moet zien als de juiste richting. Die omschakelijk valt niet mee. Het lijkt op het “hakken en plakken” wat ik met groep 3 deed. Dat doe je ook van rechts naar links voor en de kinderen lezen het van links naar rechts. Voordat ik dat kon. En het erge komt nog, nu leer ik het bijna niet mee af.
Manlief wil naar bed, dus ik stop. Ik had nog wat willen schrijven over het boek dat Manlief leest.: “Ethiek voor dummy’s”. Interessant, want het gaat ook over moreel bewustzijn. Dat leren we de kinderen bij IPC. Maar daarover dan morgen meer. Dit was voor mijn ook een ontdekking.
Het verhaal is geen reisverslag merk ik, maar een dagboek met gedachtenspinsels. Is ook prima of niet...?
Reacties
Een reactie posten