De achtste dag: het Scheveningse strand, maar dan veel langer

Km met winkelbezoek erbij 96

Zwaarte 🚴🏻‍♀️

Bestemming St Jean -de-Monts

Camping eenvoudig bij een particulier in de grote tuin

Diner rijst met ratatouille 

Zoeken we een rustige camping uit, denken we, genieten we mee van de buurt camping. Daar is een (kinder) disco aan de gang. Er is hier een straat met wel 15 campings of zo. Met zwembaden en animatie. Daar zitten wij (natuurlijk)niet op te wachten. Het was een heerlijke fietsdag. We zijn koud begonnen. Op het niveau dat ik dacht dat handschoenen wel handig zouden zijn. Heb tot 10 uur in mijn jas gefietst. Maar heerlijk fietsweer en de wegen vielen mee.

De route ging eerst langs nog eenvoudige badplaatsjes. Het was helemaal niet druk. Het was ook nog maar 8.15 uur. Dus we konden lekker opschieten. We kwamen vervolgens langs moerasgebieden. Met grote gaten, waterplassen. Het leek wel of er vroeger turf gewonnen werd. Of dat er vis werd gekweekt. We kunnen het niet goed bedenken wat het zou kunnen zijn. Maar een interessant landschap. Dit is natuurlijk een delta gebied. Allerlei rivieren komen er op de zee uit. Vervolgens hebben we zeker zestig km langs badkust gefietst. De eerste kilometers met zwarte stranden en van lieverlee werden het witte zandstranden. Op de zwarte stranden liepen mensen met netjes en emmers. Ik denk dat ze op zoek waren naar mosselen  of zo. Overal zie je het menu van de dag, dat durven we niet aan. Het is alleen maar vis wat de klok slaat. Ik moet er niet aan denken dat ik ergens niet tegen kan. 24 uur boven een teiltje hangen in de tent lijkt me niet zo prettig. 

We komen ook langs wat grotere badplaatsen met lange en brede promenades. Prachtig. Allemaal even  wit en dan met de strak blauwe lucht op de achtergrond. De zee is soms groen. We fietsen ook langs duinlandschap a la Schoorl. De klimmetjes en afdalingen zijn soms doodeng. Vorig jaar hebben we het eerste stuk van deze route gereden. Toen vonden we er niets aan. We reden dagen alleen door aangeplante dennenbossen met gillende krekels. Je moest echt van de route af en een weg richting zee nemen.  De campings  allemaal vol en duur. Vanaf Bordeaux zijn we toen het binnenland weer ingegaan. Bordeaux was voor ons nu een noodsprong om op de route te komen. De eerste twee dagen waren saai, maar nu is het prachtig. Echt een aanrader dit gebied. Morgen komen we bij de monding van de Loire. Die rivier (route) hebben we ook al grotendeels gefietst. Dan is het nog 500 km naar Roscoff. In de planning ligt het, om daar volgende week vrijdag aan te komen, maar dat wordt veel eerder. Dinsdag of woensdag denk ik.

Rond 13.00 uur hebben we al 65 km gefietst. Het is heel druk op de route. Veel gezinnen met kinderen en karren. In het  gebied waar we nu zijn kun je ook een rondje fietsen. Dat zou ook wat zijn voor mijn zus. Ik denk zo’n 350km en met veel goede campings, die ingericht zijn voor fietsers. Dan bereiken we rond een uur of drie onze bestemming. Maar vanaf de promenade kun je zo in zee. Het ziet er zo aanlokkelijk uit. Ik stop en ik ga zwemmen. Manlief houdt niet zo van zand. Dan is zwemmen in zee een dingetje. Hij blijft bij de fietsen. Ik ga alleen. Het water is heerlijk. En de golven geweldig. Ik houd zo van zwemmen in zee. Dit is toppunt van vakantie houden. Zwemmen in zee en met prachtige golven, heerlijk. Ik kan er niet genoeg van krijgen. De golven zijn geweldig. Soms superhoog. Zielig voor Manlief die op de promenade zit te wachten. Wat een genot! Na een half uur ga ik er uit. Het zand in mijn oren, ogen haar. Maar dat kan de pret niet drukken. Wat een heerlijkheid. Vorig jaar fietsen we veel zuidelijker. Daar was de stroming te sterk en zat zwemmen in zee en er niet in. Ik laat me opdrogen op de promenade. Ik wil mijn mini handdoekje niet besmeren met zand, zout en zonnenbrandcreme. Na 10 minuten  hijs ik me weer. In de fietskleren. Die zijn toch al vies. Stijf van zand en zout ga ik met Manlief mee op zoek naar een camping. We zoeken maarniet met internet. Kost stroom. Campings zijn er in overvloed. Na een half uurtje zijn we de stad uit en weer richting de volgende badplaats. Dan zien we een bordje van deze camping. Toen nog heel rustig en relaxt. We eten het laatste brood. Manlief meer dan ik, want we zien dat hij er weer als een grattebaal en uit begint te zien. Gek hoor, we fietsen dezelfde afstand, hebben hetzelfde gewicht in de tassen, maar Manlief “lijdt” hier meer aan dan ik. We schuiven wat met de grote van de porties. Als de tent staat en het brood op zit, spring ik onder de douche. Dat viel tegen. Alleen koud water. Tegen Manlief die volgt roep ik dat hij moet vragen of de douche stuk is. Het blijkt dat je moet betalen voor de douche. Dat is leuk, net nu ik al klaar. Het kost € 1,90  per keer. Dan mag de camping wel goedkoop zijn, maar dan wordt ie duur van de douche eurte . Manlief lijdt manmoedig  mee. Dat is heel wat voor hem, want hij kan erg slecht tegen koud en koud water. 

Omdat onze “voorraadkasten” weer helemaal leeg zijn gaan we naar de winkel. Daar moeten we dan nog weer 3 km voor terugfietsen. Beladen met groenten, fruit, noten en fromage blanc komen we weer op de camping. We maken onder het toeziend oog van andere campinggasten weer een lekker potje ratatouille met sla en rijst. En voor morgen een vaag prutje met mais(uit blik maar zonder suiker hier, vreemd want in de yogurt doen ze zelfs suiker) met aubergine. 

We toosten op de maaltijd met gemberthee die we rijkelijk drinken op deze reis. Ik type nog even  het blog en dan naar bed. Een dag zee, zon, stran en fietsen, maken dat ik super slapen kan.