14/8 van Gien naar Bitry

Weer: lekker fiets weer, veel zon en af en toe een wolkje

Km: 73

Diner: tabel d’hote

Camping: geen idee

Gearriveerd in Bitry, de plaats waar de auto staat, bij het Chambre de hotes. De laatste fietsdag achter de rug. Een eitje eigenlijk, maar de laatst 20 km van de Loire af waren toch weer flink klimmen en dalen. Is gewoon niet mijn tak van sport, al vind ik dat ik me aardig heb geweerd. 2050 Km in totaal gefietst. Het plan was of vanuit Bayonne naar Nantes te fietsen, maar de drukte en alleen bossen, maakten dat we voor het binnenland kozen en dan is de route een dag of wat korter. Prima. 

En zo zijn we na een ontspannen dag fietsen weer op het beginpunt. We wilden in Cosny sur Loire nog zwemmen. Het is best mooi weer, maar er was alleen een overdekt zwembad. En met dit weer dan binnen te gaan zwemmen. Om over de teleurstelling over het zwemmen heen te komen en te vieren dat we er bijna zijn kopen we bij de Aldi die naast het zwembad,  een hele, hele dikke reep chocola met amandelen. De tweede keer deze vier weken. Ik vind dat het mag. 2 x een pizza en 2 keer een reep chocola en de rest altijd gezond. Vanavond eten we table de hote, dat betekent in het Frans “mee eten met het huis”.En dat is hier poep sjiek. Maar ook erg lekker. 

Bij de Aldi winkelen is thuis misschien prettig. Maar op een fietsvakantie niet. Je kunt niet de groentes en fruit los kopen. Ze hebben ook geen kleine potjes peulvruchten. Uiteindelijk hebben we een diepvriesgroenten gevonden en wraps. Deze maken we voor morgen voor de terugreis. Met een kilo zak worteltjes en tomaatjes en een lekker meergranenbroodje moet het toch lukken. 

Ik had gehoopt om toch nog ergens een paar pruimen te vinden. Laat onze tent nu net niet voor een pruimenboompje staan? Lekker. En op het weggetje hierna was nog een perenboom. Heb ik ook even  flink van genoten. Ik ben heel erg allergisch voor appels, peren, pruimen en kersen etc. Behalve als ze net van de boom komen. Het blijkt dat de schillen van het fruit, eiwitenzymen maken. Hoe langer het fruit ligt, hoe meer enzymen en hoe meer last ik heb van de allergie. Vandaar dat ik zo gebrand ben op vers fruit. Ik vind het zo heerlijk, maar moet het soms dus ook zo bekopen. 

We route was mooi vandaag. Wat dijkjes, maar ook veel langs schattige dorpjes. De Loire is hier wat smaller, dus het  is hier nog wat lieflijker. Verder richting de zee wordt de rivier breder. Misschien wel 500 meter breed  en zeer ondiep. Niet bevaarbaar. In de tuin van het Chateau maakt Manlief de warps en ik schrijf het blog. We eten vanavond mee, dus dan komt van bloggen niets meer. Het diner begint om 20.00 uur. Ik heb het ontzettend warm, opvliegerige warm. Ik denk van alle suikers van de chocola en het fruit. Het zou wel aardig zijn om de proef op de som te nemen. We weten inmiddels dat als we “verkeerd” eten, we het ‘s nachts erg warm hebben. Maar als het ook zou betekenen dat je door suikers extra opvliegers krijgt?

We beginnen zo aan het opruimen. De wraps zijn klaar en we kunnen de bende weer opruimen en in de auto zetten. Ik heb van Marco, de eigenaar van het Chateau een emmer met spons gekregen. Ik wil de auto even wassen. In ieder geval de ramen. 

Elke keer leer je weer wat in de vakantie. Manlief vond een aansteker en we merkten dat dit heel makkelijk is om het gas aan te doen. Lucifers worden nogal eens nat. Ik bewaak ze altijd in mijn stuurtas. Dat is het enige plekje wat ik zeker droog kan houden. Ook een heel klein potje zout, zo’n sleutelhangergeval, is handig. Als we onderweg een eitje eten, is het pakken van de kruidentas zo’n gedoe. En van gedoe houden we niet zo. Het moet wel praktisch zijn. Later bedacht ik dat ik dat we als een een huisje huren ook zo’n piepklein flesje schoonmaakmiddel krijgen. Volgens mij heb ik die ergens nog liggen. Dat is ook wel handig voor in de stuurtas. We hebben toch nog wel vaak de ketting eraf. Dat komt door het toch niet goed op tijd schakelen bij het klimmen. Dan wipt de ketting van het tandwiel. Manlief heeft dan zwarte vette handen en met afwasmiddel gaat dit eraf. Maar die moet je ook altijd opduiken uit de grote fietstassen. Dus een klein flesje in mijn stuurtas, is dan handig. We hebben ook twee vaatdoeken. Een gele voor de echte vaat aan mijn stuur en een rode voor vieze karweitjes aan het stuur van Manlief. Zo’n kettingactie, Altijd is er nog wel iets praktischer te bedenken. Nu hadden we ook de havermout in een bus. Op zich prima, maar als deze leger raakt is het zo gek om een bijna lege bus in je fietstas te hebben. Een dikke plastic zak is praktischer. Die kun je platter vouwen. Moeten we nog maar eens over nadenken.

Het diepvriestrommel voor de salades was heel praktisch. A om de hoeveelheid een beetje in te schatten, B het sluit hermetisch af dus heen geknoei en C een mooi formaat om ook even goed te kunnen roeren. 

Manlief vraagt of ik nog iets ga doen. Het is half zeven en hij heeft alles al gedaan. ‘t Is maar hoe je het bekijkt. Hij vlogt en ik blog. Als hij de auto haalt, dan was ik hem. Manlief maakt het prutje en ik rol de wraps. Een eerlijke verdeling toch?

Het eten bij de tafel van het huis is denk ik binnen. Het is geen weer voor mijn strandjurkjes. Mijn fietsbroek, die eigenlijk stamt uit een groter tijdperk zit op de fiets redelijk, maar is gewoon 4 maten te groot. Er mee lopen is geen gezicht. Aan tafel zie je hem wel niet, maar toch. Mijn korte broek is te kort. ‘ t Ja wat moet je dan aan.... Hier heb ik na vier weken vakantie nu zo de pest aan. Het gewone leven begint weer en dan moet je je druk maken om wat je aan hebt...

Manlief pakt zijn kort spijkerbroek. Die is hem blijkt veel te grote. Ik pak ook mijn kniebroek uit te auto. Ook te groot, maar niet zo als Manlief veeeel te groot.