Weer: heef 31 graden
Km: 72
Diner: Pizza
Gite 32,50 pp
Op een bed met heerlijke witte lakens zie ik de zon onder gaan en schrijf ik dit blog. We hadden vandaag pech of geluk. ‘t Is maar hoe je het bekijkt. De camping bleek gesloten. We hebben echt even wat moeite moeten doen van een plek. De volgende camping was 30 km verder. Geen optie meer met deze hitte. Alle gites bleken vol of gesloten. Het hotel was vol. Maar zo als altijd, komt alles weer goed. Het is alleen binnen zo warm. Wat een verschil met vanmorgen. De wekker hadden we om 5.30 uur gezet. Alles was kleddernat van dauw. Bij de receptie was nog een overkapping en daar hebben we ontbeten. Om 6.45 uur zaten we op de fiets. Het was koud en de route was prachtig. En glooiend. Zonder veel moeite hadden we zo er 30km. Het was nog wel even een dingetje om iets te eten te vinden. In een onwaarschijnlijk klein plaatsje was een epicerie. Wat dit precies is, weet ik eigenlijk niet. Wat ze noemen zich geen supermarkt. Maar ze hebben eigenlijk we alles.
Zo waren we voorbereid voor de rest van de dag. Rond 14.00 kwamen we in het dorpje/stadje. Mooi op tijd, maar toen bleek de camping gesloten. Na een uur zoeken vonden we dan deze kamer. Witte lakens en een douche op de kamer. Met onze fietstassen gelijk zooi. Maar koken kun je er niet natuurlijk. Dat betekent dus noodgedwongen ook uit eten. Door de hitte was ik helemaal heb gevloerd. Ik heb lekker het bed uitgeprobeerd. Na een uurtje slaap, een douche, 2 handen pinda’s zijn we er weer. We zijn natuurlijk niet druk met koken en de tent opzetten. We zitten heerlijk een tijdje op een terrasje en eten vervolgens bij de pizzaria. Heerlijke pizza’s.
We twijfelen nog over de route. Er is een lange en hoge en een korte en wat lager. Dat scheelt de laatste dag ook, want dan zou we 90 km moeten met een col. Daar zie iknog wel even tegen op. Manlief baalde van de gesloten camping. Stond achteraf gewoon op de website bij de aanvullingen. Dom. Hadden we niet naar gekeken. Wat is wijsheid, in zalige onwetendheid een dag fietsen of je zorgen maken over het wel of niet open zijn van de camping of het wel kunnen vinden van een slaapplaats. Ik ga voor het eerste en drie keer raden, Manlief voor het laatste.
En het blijkt wel weer, alles komt altijd toch weer op zijn pootjes terecht. Een heerlijk bed, lekker gegeten. Wat wil een mens nog meer?
Reacties
Een reactie posten