Het was vandaag een schitterende dag. Mooi weer en een prachtige route. Wat kan een mens meer wensen? Het begon heel fris vanmorgen. Ik denk wel een graad om 14 of 15. Al een peer keer heb ik gedacht dat handschoenen ook wel handig zijn bij een fiets uitrusting!
We hadden brood besteld bij de camping, omdat we nog maar een klein stuk hadden. Net genoeg voor het ontbijt. Op deze camping was in de gemeenschapsruimte een waterkoker. Erg handig. Gisteravond voor de pasta en het kopje thee. Vanmorgen voor de koffie. De receptie ging om 8.30 uur open en daarom zaten we rond kwart over acht op het terras voor de receptie. Helaas was de gemeenschapsruimte die er aan vast zit nog niet open. Tot onze grote vreugde had het terras ook nog stopcontacten. Manlief zijn mobiel aan de ene kant van het terras en die van mij aan de andere kant. De fietssleutel er bovenop, zodat we niet weg kunnen zonder de mobiel.
Om 5 over half negen is de receptie nog niet open. De bakker arriveert wel, met zijn twee zijn ze zelfs. Ze hebben de broodjes en een sleutel van de receptie. Dan kunnen we zo weg zou je denken. Maar dat is te Nederlands. De broodjes moeten eerst worden uitgezocht door het team van de receptie. Die zijn overigens uitzonderlijk vriendelijk. Het is wel grappig om te zien hoe dit gaat om de camping. In Wittenzomer waar we jaren hebben gestaan, stond er om 8 uur al een rij voor het brood. Een reden om op de camping geen brood te kopen. Dat is hier niet aan de orde. Nog geen Fransman gezien. We zijn de enige wachtende. En de volgende is een Nederlandse vader met kind. De gemeenschapsruimte gaat open en Manlief ontfermd zich over het water. Maakt al koffie. Dan komt de dame van de receptie met duizend verontschuldigingen. De bakker is het meergranen stokbrood vergeten. Hij komt het brengen, maar het kan even duren. Dat worden dure stokbroden voor de bakker. Met ze twee brood brengen. 2 dozen en 2 broodzakken en dan voor twee stokbroodjes nog een keer apart rijden. We krijgen van de dame van de receptie een kop koffie aangeboden. Een kanjer van een mok. We hadden zelf ook al twee bekers gemaakt. Ik zie mezelf deze dag in plaats van 2 keer bij weg zitten voor een plas nu wel 5 keer een plasje doen.maar het is erg aardig en de koffie smaakte goed. Dan komt de bakker. Manlief die altijd alles ziet had gezien dat de bakker de sleutel ook nog in de deur had laten zitten. Dan is bepaalde taal toch universeel, want Manlief wees naar de deur en sleutel of de bakker en de dame van de receptie begrepen het ogenblikkelijk. Nog een keer weer duizend verontschuldigingen nu van de bakker.
Door dit alles zaten we toch pas om kwart over negen op de fiets en we reden gelijk fout. Dat gebeurt zelden. Manlief heeft een Garmin en ik heb een routeboekje. Het valt niet mee op alleen op het boekje te rijden. De Estherbauer, van Duitse oorsprong, is heel goed. De kaartje hebben een kleinere schaal per blz. De Garmin ziet alleen een klein stukje van de route. Hij ziet wel precies waar we zijn. Het is een mooi apparaatje. Manlief heeft er wel een aantal uren in zitten om te bestuderen hoe het werkt, maar hij is er wel blij mee. En ik ook. We is het toch prachtig materiaal. En wat kun je er veel mee. BV opzoek naar de dichtstbijzijnde winkel, of apotheek. Op de camping leest Manlief op een app op zijn mobiel de gemiddelde hoogte, de precieze afstand, de tijd, het calorieverbruik.
Het boekje dat we nu hebben is ook heel goed geschreven en de kaartjes zijn prima. Maar ze zijn klein en je ziet toch niet alles. Al is het wel leuk om kleine details te lezen, zoals bij het huis Le Jaridin rechts. Op 5 sprong bij kruis 4de weg links. Al met al is het boekje ook prima. En toch gaat het wel eens mis. Maar dat is dan meer omdat we zelf niet opletten.
De route is erg mooi. Het landschap is golvend. Akkers met gedorst graan, weiden, mais, bonenvelden, klaver, fruitbomen. Het is een lust voor het oog om zo hier te fietsen.
Als we beginnen is het heel erg koud, maar gaandeweg wordt het warmer. We stoppen op prachtige plekjes. Het is wel veel klimmen. Thuis blijkt dat we meer gedaald hebben dan geklommen, maar dat voelde niet zo. De afdalingen waren wel stijl. Ik heb weer de 50 km gehaald. Ogenblikkelijk best eng, want in een bocht kwam weer een grote vrachtauto tegemoet. Ik was gelukkig goed aan de kant. Maar het ging allemaal net goed. Je kunt je ook in gauw omdraaien om Manlief te waarschuwen. Het gaat allemaal te snel.
Ergens onderweg stopt Manlief. Hij ziet al hele dikke bramen. We proeven ze en ze zijn precies zoals rijpe bramen moeten zijn zoet, heel zoet. Of vinden we ze nou door onze suikerbeperking ze heel zoet? Ik denk dat we wel een kwartier plukken en eten. Je moet een keer stoppen en je kunt ze toch niet meenemen. Maar ze zijn heerlijk.
En zo belanden we toch jog redelijk laat op de camping. Van de buren krijgen we een kop koffie. Echte DE zegt de buurvrouw. Dat is wel wat anders als onze oploskoffie. Dat slaan we niet af. Zij zijn met de camping en staan hier 2 dagen. Dan reizen ze door. Dan gaan we onze tent opzetten en maken van het meergranen brood van de bakker, waar we zeker wel 10 zaden per half stokbrood in zien zitten (hebben we hier vanmorgen op gewacht?) een lekker broodje gezond. Dan doe ik een wasje, want we hebben een zonnige plek en ik ben door mijn voorraad onderbroeken heen. Na 20 minuten wappert het zaakje aan de lijn en ben ik al fris gewassen. We besluiten naar de winkel te gaan en boodschappen te doen en de stad te bekijken. We hoeven niet gelijk te eten, want we zitten nog vol van het broodje gezond. We doen de boodschappen en maken een historische stadswandeling. Dat is erg leuk, een boekje met een route en 15 leesschilden. Gelukkig in het Engels en zo komen we nog het nodige te weten over de stad Sees. Een stad met een rijke historie.
Om 8 uur zijn we terug en maken we wraps. Voor nu en voor morgen met de lunch. Bij de afwas tref ik een andere Nederlandse buurvrouw. Ze vraagt hoe we fietsen. Ze adviseert ons om met een grote boog om Calais heen te fietsen. Het is er erg onrustig. Ik heb de route niet goed in mijn hoofd en ze geeft aan dat ze ons de route zal brengen. Zelfs op de snelweg worden mensen gehinderd door de vluchtelingen. De mensen zijn wanhopig. Bij de tent kijkt Manlief op de app de route ook nog eens na. We pakken voor Calais al een andere route en gaan zeker 30 km om. Bizar, de een campeert in de tent omdat hij niets anders heeft en de ander doet het als vakantie liefhebberij. Wat een wereld!
Weer: 's morgens 14 graden, 's middags zon
Km: 70
Camping € 8,50
Diner: wraps
Reacties
Een reactie posten