De drieëntwintigste dag van Bernay naar Jumiegee 75 km

Wie ver reist kan veel verhalen. Dat geldt ook zeker voor ons. Na een nacht met regen, was het gelukkig toen we opstanden droog. Met dank aan de app die dit al voorspeld had. En ook dat het de rest van de dag droog zou blijven. En dat blijkt ook zo te zijn. 
Naast ons staat ook een tentje. Door de wind gisteren zijn alle spullen die buiten stonden alle kanten op gewaaid. De eigenaren zijn vannacht niet terug gekomen. Zou als het er uit zag was dit niet gepland. Toch is het vreemd. Moet je dit nu melden? Of fietsen we verder en horen dan later een luguber verhaal? Het is wel een rare gedachte. Alle spullen zo voor het grijpen en dan blijven mensen weg. Of hebben ze zich ergens iets anders bedacht en laten ze nu de tent staan, zo van hoeven we deze ook niet op te ruimen?
Terwijl we ons klaar maakten voor de dag droogde de tent door de wind en bij betekent was deze op de randen na droog. Fijn, dat scheelt weer in gewicht. We hadden nog geen brood en gaan nu naar de grote Supermarche. Echt supergroot. Ik weet niet waar je dit mee moet vergelijken, maar de winkel is enorm. Mij te groot. En dat voor een broodje.. Spullen zien, betekent ook vaak spullen kopen, want je wordt ook weer op ideeën gebracht. En we zien gastankjes. Voor ons nieuwe toetstel. Volgens de Bever overal te koop in Frankrijk. Wij hebben ze nog maar een keer eerder gezien in twintig dagen. Voor 6 euro. En nu voor 4. Bovendien nu de waterkoker kapot is, hebben we meer gas nodig. Manlief heeft trouwens ook ontdekt waarom ons oude toetstel het niet goed deed. Iets met een palletje dat moest veren en het niet deed. Hij kon het maken. Nu zitten we weer met  2 kooktoestellen. Het is dan verleidelijk om ze beide mee te nemen een volgend jaar, want dan kun je sneller koken. Maar dat betekent ook weer extra gewicht.
Dan vangen we de route aan. Fietsten we gisteren langs allerlei stoeterijen, nuis vlas de belangrijkste bron van inkomsten van het land. Veldenvol met van het bruine goedje, dat ligt te rotten op het land. Dat hoort bij het proces. Het landschap is wat glooiend. We rijden een stuk langs een dal en een stuk van route door een natuurgebied wat om de rivier de Seine is gecreëerd. Zover zijn we inmiddels. Op hoogte van Parijs.
De huisjes lijken op de huisjes die horen bij de modeltreintjes. Je ziet ze ook wel bij de Lorelei in Duitsland.  Het gaat voorspoedig. De wind in de rug. We dalen nu meer dan we stijgen. Rond het middaguur zijn we bij een stadje met een dagmenu. Voor het restaurant staan allemaal bedrijfsauto's. Precies zoals het routeboekje beschreef. Het eten zal wel goed zijn. We ruiken buiten de gebakken kippetjes. We gaan voor de bijl. Niet voor het menu. Dat wordt een te grote bijl. Naast het restaurant is een bakkertje. We kopen een flan. Taart met pudding. In Nederland krijg je ze qua formaat voor de helft. We zoeken een plekje bij een wasplaats. Die zie je overal in Frankrijk. Mooi, smerig, oud of nieuw, droog of nat. Deze is schoon en nieuw. We installeren ons op het stoepje. Hapje voor hapje lepel ik de flan naar binnen. Elk hapje proevend. Goddelijk, zo lekker! Daarna nog onze pasta, ook lekker. En dan hebben we een energie. Maar goed ook, want we moeten twee kilometer vies klimmen. Maar dit gaat nu natuurlijk fantastisch! Dan ongeveer 15 km voor het einde van de route komt er een behoorlijke hond op ons af. Ik ben erg op mijn hoede. We hebben een fietser gesproken die was gebeten door een hond. Ik ben geen held. Manlief op dit gebied ook niet. We reageren niet op de hond in de hoop dat hij obs met rust laat. Dat is een illusie. We fietsen steeds harder en de hond rent steeds harder mee. Manlief gaat ineens haaks linksaf en ik volg hem direct. Ik dacht dat dit een manoeuvre was om de hond te omzeilen. Maar het hoorde bij de route en de hond rent vrolijk mee. Hoe hard we ook fietsen. Het wordt nu vervelend. De hond blijft meerennen en wij moeten dalen. Manlief voorop  en ik achter hem aan. De hond blijft met Manlief meerennen. Ik heb 42 km op de teller staan en de hond rent even zo hard mee. Inmiddels wel al een kilometer of 7. Als we wat langzamer gaan, loopt de hond tussen Manlief en mij. Loopt me voor de wielen soms. Het idee dat hij ons kwaad wil doen heb ik los gelaten. Maar hoe komen we van hem af? Inmiddels zijn we wel 10 km verder. De hond heeft wel een ongelooflijke conditie.  De hond komt veel te ver van huis. Misschien is het een zwerfhond, maar zo ziet hij er niet uit. Door het dalen kunnen Manlief en ik niet overleggen. Nooit zie je hier een auto, maar nu moeten we aan de kant voor auto's. Bestuurders wijzen naar hun voorhoofd. Ik denk dat ze bedoelen: wie doet zo idioot om de hond mee te nemen op fietsvakantie. Dan komen we bij een drukke weg. Manlief stopt, maar de hond rent door. Midden op de drukke weg. We steken over en de hond rent over de hele weg. Het is levensgevaarlijk. Ik zwaai met mijn arm om de automobilisten te waarschuwen. We overleggen, moet je 112 bellen? Wat moet je doen? We besluiten de hond mee te laten lopen tot de boot en daar mensen te vragen hoe en wat. Dan moeten wij rechtsaf en verder naar beneden richting pont. Dan loopt de hond verder op de drukke weg en wij met een vaart van 35 km naar beneden. We laten het letterlijk maar los. 
Het zint ons niks, maar bij de boot kunnen wij geen verhaal afsteken tegen de man van de pont die geen woord Engels begrijpt. Ik hoop dat het allemaal goed gaat met de hond en de automobilisten. 
Ik had nog willen schrijven over de Franse schoolpleinen, over dat je geen zonnepanelen ziet, dat de wc's hier zulke mooie vormen hebben. Ik stop maar, de blog wordt veel te lang. Manlief begint alweer met het ritueel! "Hoe ver is het..."
Heb ik ook nog niet geschreven over de duurste camping tot nu toe. Over het grootste zwembad tot nu toe, waar je niet in kunt zwemmen omdat 3/4 van het bad maar 40 cm diep is. Wat een tegenvaller. Het was de moeite van het aantrekken van het badpak niet waard.
Maar het was de hele dag droog en we hadden de wind in de rug. Fijn toch?

Weer: regen 's overdag bewolkt met zon, veel wind
Camping: €24,00 (de duurste tot nu toe)
Diner: gebakken aardappels
Km: 75






Reacties