Wat zijn onze maskers toch ideaal. Op zo'n licht camping met een lichte tent is het om 5 uur al licht. Nu slapen we nog heerlijk door. We beginnen een ritme te krijgen in de dagen. Ik zat gisteravond te schrijven en dan hoor ik Manlief naast me op het picknickkleed gapen. Dan weet ik inmiddels hoe laat het is. "Hoever ben je?" vraagt hij dan...uiteraard ben ik nog lang niet klaar. Ik wil dan nog van alles schrijven. "Als je het niet erg vindt, ga ik alvast opruimen." Ik ken het ritueel dan al. Spullen in de tassen, de bedden klaar maken, fietsen aan de kant en op slot, de toilettas pakken. Soms al een beetje tandpasta op de borstels... Ik steeds sneller schrijven.... Dan maak ik er maar een eind aan. Dan gaan we naar de wc en tandenpoetsen en naar bed.
In bed lees ik het zaakje nog een keer door en zet het oneline. Dat is wel handig, want ik doe het met de hotspot van mijn telefoon. Meestal heb je bij de tent geen internet. Ik zeg Manlief dan weltrusten, maar dat is overbodig.... Hij slaapt al en ik pak zijn telefoon uit zijn hand en doen hem uit als hij nog niet uit is.
's Morgen is het ritueel bijna het zelfde. Manlief wordt wakker en begint me wat te porren. Ik doe dan net of ik nog heel vast slaap. Dan kan het zijn dat hij me nog een tijdje met rust laat. Meestal wordt het gepot erger en begint hij met het inpakken van zijn kussen en slaapzakken. Dan moet ik ook maar.
Samen ruimen we de pruttel verder op en ik maak het ontbijt en Manlief ruimt de tent verder op. En voor je kunt knipogen zitten we weer op de fiets. Manlief vindt dat we dit jaar korte stukjes doen. Gelukkig heb ik mijn notitie boekje. Daarin staat in dat we vergeleken met vorig jaar aanmerkelijk meer kilometers per dag maken. Handig toch zo'n boekje. Het zelfde zegt Manlief ov de uitgaven. We eten heel uitvoerig en halen veel boodschappen. Vergeleken met andere jaren valt het best mee. De campings zijn relatief eg goed koop. In Italië betaalde we op de fiets meer als mensen met een camper. We zatten daar gemiddeld zeker op de dertig euro. Nu altijd rond de vijftien. In Duitsland hadden we regelmatig slecht weer en namen we een zimmervrij. Dat is ook zo'n vijftig euro.
Nu hebben we nog niet een keer een kamer genomen. Nu met de app kun je beter voorspellen hoe het weer wordt. Je bent er dan beter op voorbereid. Kunt wat korter fietsen, staat wat eerder of later op. Al naar gelang de bui.
Vanmorgen scheen de zon wel, maar was het erg fris. Tot de middag heb ik met de jas aan gefietst. En eigenlijk waren handschoenen het eerste uur ook wel handig. We fietsen tegen de wind in. Al dagen en dat is toch fris. Wat dat betreft had ik bij Frankrijk toch een wat andere voorstelling. Manlief wilde nooit naar Frankrijk omdat het daar zo warm zou zijn. Dat is het ook wel eens, maar we hebben ook zeker koude dagen. En 's nachts Ijn we blij met onze donzen slaapzakken.
De route was mooi. Langs de rivier, maar ook veel het land in. We komen langs mooie dorpjes. Een prachtig stad Amboise lag ook op de route. Wat een vakantiegangers. Het was erg druk. En ook heel veel fietsers. Het is net of hier pas de route begint. Gezinnen met kinderen, terwijl het best vandaag nogal wat klimmen was, maar ook mensen die van hotel naar hotel gaan.
Net voor het stadje Amboise komen we op een kruispunt aan de praten met een gezwin met kinderen. Ze vragen belangstellend wat we doen en waar we vandaan komen. Het blijken Brazilianen te zijn, die hier met vakantie zijn. Het zoontje wil graag weten hoe zwaar de fiets is en Manlief laat hem de fiets tillen. Deze komt niet van de grond. Vader komt er ook bij en dan lukt het hun om de fiets van achter op te tillen. De moeder vraagt of we soms zelf ook koken. Ik vertel haar dat we vanalles bij ons hebben. Je hele keuken vraagt ze? Nou niet helemaal, maar we hebben het nodige mee.
Het is een leuk gesprek met open mensen. Na een kwartier gaan we verder en zoeken een plaatsje om te eten.
We doen het rustig aan vandaag. Maar uiteindelijk zijn het weer 70 km. We moeten ook weer flink boodschappen doen. En net als we overleggen waar zien we als we wee richting de dijk fietsen het logo van een Lidl. Dat betekent geen havermout en abrikozen, want dat heeft de Lidl hier niet. Wat kost boodschappen doen toch een tijd, jammer. Het weekend komt er aan en we weten niet precies waar we zullen uitkomen. De olie is op en de koffie. We kopen de kleinste fles, maar die past niet in ons eigen kleine flesje. We laten het restant maar achter. In een klein waterflesje doet Manlief altijd het restant van de wijn. Dan kan hij met een fles twee dagen doen. Gisteren vonden we nog ergens een rol wc papier. Op de meeste campings is geen wc papier en om nou 4 rollen te kopen. Is zo lastig mee nemen.
Om 16.00 uur komen we op de camping. Een mooie camping. De zon schijnt en we puzzelen samen uit hoe de route verder gaat. We gaan nog een dag langs de Loire en dan gaan we richting Bretagne. De kust van Normandië is wat te ambitieus qua planning. Dat moet dan maar een andere keer.
We moet tot aan Boulogne-sur-Mer nog 10 dagen fietsen. En dan nog wat dagen door België.
AH, ik hoor Manlief weer gapen... het ritueel gaat beginnen.
Weer: zon, maar erg fris, 's middags flink zon
Km: 68 km, merendeel vlak, maar ook enkele flinke klimmetjes, wat meer het land in i.p.v. langs de rivier
Camping: Tour La Acacia €17,00
Diner: Rijst met groenten en salade
Reacties
Een reactie posten