Een dagje herberg. Ik vind het hier altijd geweldig. Er zijn weer interessante mensen. André hoofdredacteur van de Jacobsstaf n Martin. Een vrijwilliger. Deze vrijwilliger heeft sinds 2016 geen huis meer en leeft van het oppassen in andermans huizen. Interessant om te horen hoe je kunt leven zonder inkomen. Ik heb er bewondering voor. Minimalisme is ook iets wat ik wel in mij heb. Zeker als we lopen op de Camino of nu op de fiets. Maar ook thuis wel. Ik las ergens in een blog dat iemand is begonnen om te leven van de helft van haar inkomen. Toen dat lukte heeft ze toen ook de keuze heeft gemaakt om de helft minder te gaan werken. Het gaat er om wat je nodig hebt om te leven, zodat jij je leven nog prettig vindt. We kunnen met heel weinig toe. Maar de stap om te stoppen met een gedeelte van het werk is nog wel spannend. Ik lever nu een dag in. Dat vind ik al een hele stap. Je denkt dan toch aan "later". En wat is dat later dan? Mijn moeder heeft geen later gekend. Het leven was voor haar toen al gestopt. Met een paar uurtjes werk had ik 10 "nieuwe" rokken. Oude rokken die ik heb vermaakt en me nu weer passen. 10 Sets aan kleren. Dat betekent naast de kleren die ik al had, misschien ook wel 10 setjes heb ik er weer 10 bij. Dat betekent in de de 4 zomermaanden, dat alle kleren in theorie 4 keer een dag aan kan naar mijn werk. Dan gaan je kleren toch nooit af en heb ik de komende jaren toch geen kleren nodig? In de herberg gaan de gesprekken steeds om dit soort zaken. Het was een fijne dag om zo met voor ons wildvreemde mensen te filosoferen over het leven.
Vanmorgen heb ik eerst in mijn nachthemd heerlijk een kopje koffie gedronken in de zon. Qua temperatuur is het heel vreemd. Het is warm in de zon, heel koud in de schaduw, in de wind fris. Maar zo maar een kwartiertje zitten in het zonnetje zonder dat je weet dat je op moet schieten, omdat je anders te laat op de fiets komt is lekker. Met Manlief toen hij wakker werd een broodje gegeten in de zon. Daarna hebben wij samen de herberg gedaan. De bedden verschoont, de was gedaan, courgettes gesneden. Ook al vast naar naaiklussen gekeken die ik september zou kunnen doen. Mooi om daar rustig de tijd voor te hebben. Manlief heeft geholpen bij het plaatsen van een raam van de overkapping. Best wel een heftig klusje. Er is hier altijd werk. Na de middag hebben we samen een stuk gelopen in de omgeving. En weet Manlief ook als ik hier ben hoe het er hier toe gaat.
Halverwege de dag werden we opgeschrikt door een appje van Guus, vriendje van Dochterlief. Die bleek in bij de eerste hulp te zijn beland met een afgescheurde vingernagel en later ook nog een gebroken duim. Ons kleine pechvogeltje. Ze hebben de nagel op de duim teruggeplaatst. We hopen nu maar dat ze niet te lang pijn zal hebben. Net nu we weer zo ver weg zitten.
Morgen gaan we weer door. Richting Never. Ongeveer 80 km. Goed te doen. Ze voorspellen regen. Maar hopen dat het meevalt. En anders is het gewoon zo...
Weer: bewolkt, zon
Diner: courgette pasta
Camping: de herberg
Reacties
Een reactie posten