Rond 8.30 uur zitten we op de fiets. We rijden 22 km via prachtige boswegen naar het eerst volgende grote dorp. Hoewel de zon schijnt, is het koud. Zo koud dat ik dove vingers en voeten heb. Mijn lijf fiets ik wel warm, maar de uitsteeksels..... Stoppen om sokken te pakken is me wat te veel werk. Na 1,5 uur belanden we in het dorpje Lieraux. Er is een Carrefour en we slaan in. Yoghurt met appels en bananen, brood, wortels, kaas, tonijn en tomaten. Na zo'n tochtje valt wat eten er goed in. We gaan in het zonnetje aan de yoghurt. Deze smaakt fantastisch. Een gebakje smaakt vast niet zo lekker. We nemen ook nog een vers broodje met een plak echte kaas. Een traktatie. Ik doe mijn nieuwe hemd aan. Bij het Kruidvat voor €3,00 voor de helft van de helft.. Een echte Leontine van Morssel hemd. Het is een m, maar een s had ook gekunt. Ik ben er blij mee. Hij is precies mijn kleur en hij zit goed. Onder een lekker zonnetje fietsen we verder. Mijn kaart geeft aan dat we flinke klimmetjes voor de boeg hebben. Soms 2,5 km langzaamaan klimmend, soms een heuveltje van 8%. Ik heb een bereconditie. Zonder overmatig te zweten kom ik boven. Soms is de snelheid maar 4,8 km per uur. We hebben 6.15 uur over 72 km gedaan. Ter vergelijking: we fietsen ook wel eens naar de ouders van Manlief. 120 km in 6.30 uur.
Rond 16.30 uur belanden we in Bastonge. Ook wel Bastenaken genoemd. Er is een straat, die vol hangt met paraplu's. Een prachtige gezicht. We besluiten om van het mooie uitzicht te genieten en nemen een boterham met kaas en tomaat. Het begint te regenen en we nemen ook nog maar een koffiestop in een restaurant. Ik val boven de koffie bijna in slaap. Als het droog is gaan we verder, al had ik liever op het groene pluis van het restaurant een dutje gedaan. Ik ben warm van de zon en de inspanning. Buiten is het inmiddels weer koud, met rozige wangen staan we buiten te klappertanden in de fietsbroeken.
Manlief vindt met zijn nieuwe speeltje, een Garmin voor insiders, een supermarkt. We halen boodschappen en zien dat pal achter de supermarkt de camping ligt. We zetten tussen twee buien door de tent op. Ik besluit te gaan douchen. De camping wordt bevolkt door kinderen die in hordes in de wc's hangen. In verband met de regen had ik mijn fietstas met kleren mee. Het zijn net de zigeunerkinderen in Roemenië, ik kan net voorkomen dat ze in mijn tas graaien. Een Nederlandse campinggast, schreeuwt een keer flink en met name de jongens, die ook gewoon in de vrouwenafdeling hangen,
stormen weg. Een peuter van 2 wordt onder de voet gelopen en zet het op een brullen. Van een van de oudere meisjes krijgt hij een paar fikse tikken. Ik sta beduist het het gebeuren te aanschouwen. Ik ben wel wat gewend, maar dit slaat toch alles. In mijn tas heb ik ook mijn IPad zitten dus ik durf eigenlijk niet in de douchecabine te gaan. De tas meenemen is geen optie, want er is een douchescherm of zo. Ik laat de deur maar open en kan zo mijn spullen in de gaten houden. Als het spul ontdekt dat de Nederlandse gast weg is komen ze weer naar binnen. Als ze richting mijn tas gaan schreeuw ik een keer flink. Het helpt, want het spul deinst weer weg. Behalve de twee jongetjes. Ik bulder nog een keer en stap dreigend onder de douche vandaan. Nu vertrekken ook zij. Het relaxte douchen, waar je na een dag inspannend fietsen echt behoefte aan hebt, is niet mogelijk. Als ik ben aangekleed met mijn onderhemd en t shirt met lange mouwen en lange broek aan, is de regen gelukkig over. Het gras is wel nat. Ik heb maar 1 paar sokken mee. Daarom ga ik met blote voeten in mijn sandalen. Voordat ik bij de tent kom ben ik al helemaal verkleumd. Ik maak in de tent een stoel van het matras, wikkel me in de slaapzak. Ik vertel Manlief over mijn douche avonturen en hij wapent zich voor zijn beurt. Inmiddels is het bijna 8 uur. Manlief heeft de waterkoker mee en hij komt terug met heet water. In de onze nieuwe aanwinst "het serveerwonder" van Tupperware(Markplaats 4 euro) doe ik pasta en het warme water. Je laat dit dan de kooktijd staan en de pasta is gaar. Dit kost dan geen gas. We maken met ons oude gasstel, dat ineens niet meer naar gas ruikt, een prutje van groente, tomatensaus en tonijn.
Na 10 minuten is alles klaar. Ik haal de pasta uit de vergiet, hoort ook bij het wonder, en doe de helft in de pan met saus. Van de andere maken we een salade. De helft van de groenten die we niet gebruikt hebben doen ik in het hete water en laat het zo tijdens het eten staan.
We eten een heel dik bord met pasta. Dat valt er wel in. En, zoals de Fransen het ook doen, met een boterham om het bord schoon te maken. Met een glas wijn erbij smaakt het verrukkelijk. Ik doe gauw de afwas en Manlief ruimt op. We maken de salade klaar en doen nog een kort ommetje over de camping. Inmiddels is het zo koud, dat Manlief geen gevoel meer in zijn tenen heeft. We poetsen de tanden en gaan de tent in. En niet van voornemens om er weer uit te komen voor morgenvroeg. En zo zitten/ liggen we al om 9 uur in de tent. Ik maak het blog nog even af en vindt het wel weer genoeg voor vandaag. De kou, de warmte en de inspanning maken dat ik wel weer aan slaap toe ben.
Weer: fris, overdag zon, in de avond buien
Km: 72
Camping: €12.00
Diner: pasta met tonijn
Reacties
Een reactie posten